Μία λωρίδα χιονοστρωμένου εδάφους ξεχώριζε στις 26/2 στο Κάνσας των ΗΠΑ. Η λωρίδα αυτή είχε πλάτος γύρω στα 25 km, ενώ οι περιοχές γύρω από αυτήν ήταν χωρίς χιόνι, όπως φαίνεται τόσο στην φωτογραφία από το αεροπλάνο, όσο και στην δορυφορική εικόνα του NOAA. Τέτοια συμβάντα δεν είναι τόσο σπάνια, ωστόσο πολλές φορές είναι εντυπωσιακά. Βροχές ή χιονοπτώσεις τοπικού χαρακτήρα και μάλιστα έντονες συμβαίνουν.
Η συγκεκριμένη λωρίδα χιονόπτωσης είχε προβλεφθεί και από τα μοντέλα αριθμητικής πρόγνωσης καιρού (βλέπε χάρτη), αν και γενικότερα, αυτού του είδους τα γεγονότα είναι δύσκολο να προβλεφθούν νωρίς. Σημαντικό ρόλο στο συγκεκριμένο φαινόμενο διαδραμάτισε και η σύγκλιση των επιφανειακών ανέμων, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε ισχυρές χιονοπτώσεις στην περιοχή που βρίσκεται στην σύγκλιση και ασθενείς ή καθόλου χιονοπτώσεις στις περιοχές εκτός σύγκλισης (είναι χαρακτηριστικό ότι στις περιοχές κοντά αλλά εκτός της χιονολωρίδας της φωτογραφίας, αναφέρθηκαν μόνο νιφάδες, την στιγμή που οι χιονοστρωμένες περιοχές μέτρησαν 30 εκ. χιονιού).
Εικόνα ΝΟΑΑ: https://twitter.com/NOAASatellites
Χάρτης πρόγνωσης: https://www.tropicaltidbits.com/
Περισσότερα: https://www.boston.com/weather/weather/2020/02/27/bizarre-snow-strip-over-kansas-just-15-miles-across-highlights-the-challenges-of-forecasting
Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020
Το φαινόμενο του υπό-ήλιου σε μια πανέμορφη φωτογραφία
Το ατμοσφαιρικό οπτικό φαινόμενο του υπό-ηλίου (το λαμπερό είδωλο του ήλιου χαμηλά, στα δέντρα, κάτω από τον πραγματικό ήλιο) στα βουνά Τάτρα στα σύνορα Πολωνίας-Σλοβακίας, συνέλαβε με τον φακό του, εκτός από την άλω των 22 μοιρών, στις 14/1 ο Bartłomiej Jurecki.
Παρατηρήστε πως ο φωτογράφος είναι σχετικά ψηλά και κάτω από τον ορίζοντά του υπάρχουν παγοκρύσταλλοι που δρουν ως ανακλαστικά κάτοπτρα για να δημιουργήσουν την αντανάκλαση του ηλίου χαμηλά. Επίσης παρατηρήστε την έναρξη του στρώματος της θερμοκρασιακής αναστροφής (δηλαδή εκεί που η θερμοκρασία αρχίζει να ανεβαίνει με το ύψος και σταματούν τα χαμηλά νέφη, κάτι που οριοθετείται σαφώς στην φωτογραφία), ενώ είναι ορατοί και οι αιωρούμενοι παγοκρύσταλλοι στην φωτογραφία (κυρίως εκεί που υπάρχει περισσότερο φως, όπως π.χ. στην άλω).
Φωτογραφία: Bartłomiej Jurecki / Πηγή: https://twitter.com/MeteoprognozaPL
Παρατηρήστε πως ο φωτογράφος είναι σχετικά ψηλά και κάτω από τον ορίζοντά του υπάρχουν παγοκρύσταλλοι που δρουν ως ανακλαστικά κάτοπτρα για να δημιουργήσουν την αντανάκλαση του ηλίου χαμηλά. Επίσης παρατηρήστε την έναρξη του στρώματος της θερμοκρασιακής αναστροφής (δηλαδή εκεί που η θερμοκρασία αρχίζει να ανεβαίνει με το ύψος και σταματούν τα χαμηλά νέφη, κάτι που οριοθετείται σαφώς στην φωτογραφία), ενώ είναι ορατοί και οι αιωρούμενοι παγοκρύσταλλοι στην φωτογραφία (κυρίως εκεί που υπάρχει περισσότερο φως, όπως π.χ. στην άλω).
Φωτογραφία: Bartłomiej Jurecki / Πηγή: https://twitter.com/MeteoprognozaPL
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020
Το «συνδέσμωμα» του εγκεφάλου μιας μύγας
Στην εικόνα βλέπετε περίπου το 1/3 του εγκεφάλου μιας μύγας (περίπου 250 μικρόμετρα), με την απεικόνιση να έχει ανάλυση σε επίπεδο νευρωνικών συνάψεων. Συγκεκριμένα, σε αυτό το connectome (στα ελληνικά έχει προταθεί ο όρος «συνδέσμωμα» και έχει την έννοια της «καλωδίωσης» του εγκεφάλου), απεικονίζονται περίπου 25000 νευρώνες διασυνδεδεμένοι μέσω 20 εκατομμυρίων νευρωνικών συνάψεων.
Ξεκινώντας από μικρότερους και λιγότερο πολύπλοκους εγκεφάλους, όπως της μύγας (με απώτερο στόχο να φτάσουμε στον ανθρώπινο εγκέφαλο), μοντέλα σαν και αυτό μπορούν να συνεισφέρουν στην κατανόηση της σύνδεσης μεταξύ της δομής του εγκεφάλου και κρίσιμων νευρολογικών λειτουργιών.
Η απεικόνιση αυτή δεν είναι τετριμμένη υπόθεση καθώς, εκτός των άλλων, τα δεδομένα που παράγονται από μόλις 1 κυβικό χιλιοστό εγκεφαλικού ιστού υπερβαίνουν το 1 PB δεδομένων.
Περισσότερα: https://www.janelia.org/project-team/flyem/hemibrain
Ξεκινώντας από μικρότερους και λιγότερο πολύπλοκους εγκεφάλους, όπως της μύγας (με απώτερο στόχο να φτάσουμε στον ανθρώπινο εγκέφαλο), μοντέλα σαν και αυτό μπορούν να συνεισφέρουν στην κατανόηση της σύνδεσης μεταξύ της δομής του εγκεφάλου και κρίσιμων νευρολογικών λειτουργιών.
Η απεικόνιση αυτή δεν είναι τετριμμένη υπόθεση καθώς, εκτός των άλλων, τα δεδομένα που παράγονται από μόλις 1 κυβικό χιλιοστό εγκεφαλικού ιστού υπερβαίνουν το 1 PB δεδομένων.
Περισσότερα: https://www.janelia.org/project-team/flyem/hemibrain
Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020
Η εντονότερη μεταφορά σκόνης προς τις Κανάριες νήσους εδώ και δεκαετίες
Στις 22/2, ο δορυφόρος Sentinel 3 κατέγραψε ένα πολύ έντονο επεισόδιο μεταφοράς μεγάλων ποσοτήτων σκόνης από την Δ. Σαχάρα προς τα Κανάρια νησιά. Ο παρατηρητικός αναγνώστης διακρίνει και τους κυματισμούς που προκαλούνται από την ταλάντωση της αέριας μάζας, καθώς αυτή συναντά ορογραφικά εμπόδια στην πορεία της, πρώτα στην Αφρικανική ήπειρο και μετά στα νησιά.
Τα αεροδρόμια στα Κανάρια νησιά έκλεισαν για 2 μέρες, η κυκλοφορία διακόπηκε σε πολλούς οδικούς άξονες λόγω της περιορισμένης ορατότητας, ενώ στις 24/2 έκλεισαν σχολεία και παν/μία, και οι κάτοικοι έλαβαν συμβουλές να περιορίσουν τις μετακινήσεις λόγω της κακής ποιότητας του αέρα.
Οι σφοδρές ριπές (ως 120 km/h) επιδείνωσαν την κατάσταση και με τις πυρκαγιές που μαίνονται σε Τενερίφη και Γκραν Κανάρια, αναγκάζοντας περίπου 2000 ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Κάτοικοι και τοπικοί παράγοντες στα νησιά αναφέρουν πως αυτό το επεισόδιο μεταφοράς σκόνης είναι το εντονότερο εδώ και δεκαετίες.
Φωτογραφία: Copernicus / Sentinel
Πηγή: https://twitter.com/aida_alvera
Περισσότερα και εικόνες: https://www.theguardian.com/world/2020/feb/24/british-tourists-stranded-in-canary-islands-after-saharan-sandstorm-blows-in
Τα αεροδρόμια στα Κανάρια νησιά έκλεισαν για 2 μέρες, η κυκλοφορία διακόπηκε σε πολλούς οδικούς άξονες λόγω της περιορισμένης ορατότητας, ενώ στις 24/2 έκλεισαν σχολεία και παν/μία, και οι κάτοικοι έλαβαν συμβουλές να περιορίσουν τις μετακινήσεις λόγω της κακής ποιότητας του αέρα.
Οι σφοδρές ριπές (ως 120 km/h) επιδείνωσαν την κατάσταση και με τις πυρκαγιές που μαίνονται σε Τενερίφη και Γκραν Κανάρια, αναγκάζοντας περίπου 2000 ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Κάτοικοι και τοπικοί παράγοντες στα νησιά αναφέρουν πως αυτό το επεισόδιο μεταφοράς σκόνης είναι το εντονότερο εδώ και δεκαετίες.
Φωτογραφία: Copernicus / Sentinel
Πηγή: https://twitter.com/aida_alvera
Περισσότερα και εικόνες: https://www.theguardian.com/world/2020/feb/24/british-tourists-stranded-in-canary-islands-after-saharan-sandstorm-blows-in
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2020
Η μαγεία των νυχτερινών φωτεινών νεφών από τον ISS
Αυτή η υπέροχη φωτογραφία ελήφθη από την αστροναύτισσα Jessica Meir, στις 20/2 στον ISS (Διεθνή Διαστημικό Σταθμό). Χαμηλά στον ορίζοντα, η ατμοσφαιρική σκέδαση του φωτός του ήλιου που βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα, δίνει την ερυθρή απόχρωση που παρατηρείτε. Επίσης, διακρίνονται και κάποια νέφη.
Η όμορφη λεπτομέρεια όμως, βρίσκεται ψηλότερα. Τα φωτεινά ανοιχτόχρωμα αραιά νέφη που διακρίνονται ψηλά ονομάζονται «νυχτερινά φωτεινά νέφη» (noctilucent clouds) και τα έχουμε δει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας, το περασμένο καλοκαίρι. Πρόκειται για ένα στρώμα αραιών νεφών που βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερο ύψος, γύρω στα 80 km, σε σχέση με τα «συμβατικά» νέφη της τροπόσφαιρας που όλοι γνωρίζουμε.
Είναι ορατά σε σχετικά μεγάλα γεωγραφικά πλάτη (μεταξύ 50o και 70o), το καλοκαίρι μετά τη δύση του Ηλίου. Τα συγκεκριμένα έχουν ληφθεί πάνω από το νότιο ημισφαίριο το οποίο έχει καλοκαίρι τώρα. Τα νέφη αυτά φωτίζονται από τον ήλιο, ενώ αυτός βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα και αποκτούν ένα μπλε χρώμα συνήθως, λόγω της απορρόφησης του ερυθρού μέρους του ορατού φάσματος του ηλιακού φωτός από το όζον της στρατόσφαιρας.
Χρειάζονται ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες για να σχηματιστούν (από –120 βαθμούς Κελσίου και χαμηλότερα), ώστε να ευνοείται η ύπαρξη παγοκρυστάλλων διαμέτρου ~0.1 μικρομέτρων. Επίσης, θα πρέπει να υφίστανται υδρατμοί (προερχόμενοι από χαμηλότερα ατμοσφαιρικά στρώματα ενδεχομένως με την ανυψωτική βοήθεια ατμοσφαιρικών βαρυτικών κυμάτων ή από αντιδράσεις υδροξυλίου με μεθάνιο) και πυρήνες συμπύκνωσης (π.χ. σκόνη από μετέωρα ή από ηφαίστεια).
Φωτογραφία: Jessica Meir – ISS – https://twitter.com/Astro_Jessica
Η όμορφη λεπτομέρεια όμως, βρίσκεται ψηλότερα. Τα φωτεινά ανοιχτόχρωμα αραιά νέφη που διακρίνονται ψηλά ονομάζονται «νυχτερινά φωτεινά νέφη» (noctilucent clouds) και τα έχουμε δει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας, το περασμένο καλοκαίρι. Πρόκειται για ένα στρώμα αραιών νεφών που βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερο ύψος, γύρω στα 80 km, σε σχέση με τα «συμβατικά» νέφη της τροπόσφαιρας που όλοι γνωρίζουμε.
Είναι ορατά σε σχετικά μεγάλα γεωγραφικά πλάτη (μεταξύ 50o και 70o), το καλοκαίρι μετά τη δύση του Ηλίου. Τα συγκεκριμένα έχουν ληφθεί πάνω από το νότιο ημισφαίριο το οποίο έχει καλοκαίρι τώρα. Τα νέφη αυτά φωτίζονται από τον ήλιο, ενώ αυτός βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα και αποκτούν ένα μπλε χρώμα συνήθως, λόγω της απορρόφησης του ερυθρού μέρους του ορατού φάσματος του ηλιακού φωτός από το όζον της στρατόσφαιρας.
Χρειάζονται ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες για να σχηματιστούν (από –120 βαθμούς Κελσίου και χαμηλότερα), ώστε να ευνοείται η ύπαρξη παγοκρυστάλλων διαμέτρου ~0.1 μικρομέτρων. Επίσης, θα πρέπει να υφίστανται υδρατμοί (προερχόμενοι από χαμηλότερα ατμοσφαιρικά στρώματα ενδεχομένως με την ανυψωτική βοήθεια ατμοσφαιρικών βαρυτικών κυμάτων ή από αντιδράσεις υδροξυλίου με μεθάνιο) και πυρήνες συμπύκνωσης (π.χ. σκόνη από μετέωρα ή από ηφαίστεια).
Φωτογραφία: Jessica Meir – ISS – https://twitter.com/Astro_Jessica
Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2020
Συνεχόμενα κύματα ζέστης λιώνουν τους παγετώνες της Ανταρκτικής - Αλλεπάλληλα ρεκόρ
Η Ανταρκτική έχει δει 3 διαδοχικά κύματα «καύσωνα» (για τα δικά της δεδομένα), αυτό το καλοκαίρι. Το τελευταίο κράτησε 8 ημέρες (5-13/2) και μάλιστα στις 6/2 καταγράφηκε ρεκόρ όλων των εποχών στην βάση Esperanza, με 18.3 βαθμούς Κελσίου (το νέο ρεκόρ άνω των 20 βαθμών Κελσίου που σημειώθηκε λίγες μέρες αργότερα σε άλλο σταθμό της Ανταρκτικής, εξετάζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Μετεωρολογίας, καθώς είναι ιδιαίτερα σημαντικό).
Οι όλο και πιο συχνές, αρκετά θερμές και μακρές περίοδοι με θερμοκρασίες πάνω από το 0, προκαλούν εκτεταμένη και ταχεία τήξη των παγετώνων, όπως φαίνεται στις συγκριτικές δορυφορικές εικόνες με διαφορά ελάχιστων ημερών.
Περισσότερα για τα πρόσφατα ρεκόρ της Ανταρκτικής: https://public.wmo.int/en/media/news/new-record-antarctic-continent-reported
Φωτογραφίες: NASA / Landsat 8
Οι όλο και πιο συχνές, αρκετά θερμές και μακρές περίοδοι με θερμοκρασίες πάνω από το 0, προκαλούν εκτεταμένη και ταχεία τήξη των παγετώνων, όπως φαίνεται στις συγκριτικές δορυφορικές εικόνες με διαφορά ελάχιστων ημερών.
Περισσότερα για τα πρόσφατα ρεκόρ της Ανταρκτικής: https://public.wmo.int/en/media/news/new-record-antarctic-continent-reported
Φωτογραφίες: NASA / Landsat 8
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020
Ιδιαίτερα έντονο παρήλιο
Ιδιαίτερα έντονο παρήλιο, όπως καταγράφηκε στις 25/1 στην περιοχή Walnut Hill της Florida στις ΗΠΑ. Στην φωτογραφία επίσης διακρίνεται και τμήμα από την άλω, όπως και ένα αμυδρό αριστερό παρήλιο. Στο άνω μέρος, κάποιος μπορεί να διακρίνει και το ανώτερο εφαπτόμενο τόξο (σαν πολύχρωμο V, εφάπτεται στην αμυδρή άλω).
Πηγή: https://twitter.com/northescambia -- http://www.northescambia.com/
Πηγή: https://twitter.com/northescambia -- http://www.northescambia.com/
Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020
Ηφαίστεια και παγετώνες στην Ισλανδία
Στην δορυφορική φωτογραφία βλέπουμε τμήμα του εθνικού δρυμού Vatnajökull στην Ισλανδία. Πολλά χαρακτηριστικά στην φωτογραφία αυτή, μπορούν να αναγνωριστούν πλέον από τους φίλους μας, λόγω παλαιότερων αναρτήσεων στην σελίδα μας.
Το νέο χαρακτηριστικό εδώ είναι η συνύπαρξη των παγετώνων με ηφαίστεια που βρίσκονται κάτω από αυτούς. Όταν κάποιο από αυτά ενεργοποιείται, τότε σημειώνονται ξαφνικές πλημμύρες από το απότομο λιώσιμο των πάγων που βρίσκονται σε αυτό, λόγω της θερμότητας. Για αυτόν τον λόγο, ο εικονιζόμενος παγετώνας Skeiðarárjökull, παρουσιάζει μια κυματοειδή μορφή σαν παγωμένο ποτάμι, όπου διακρίνονται τα τμήματα που έχουν τηχθεί απότομα και στην συνέχεια έχουν ξαναπαγώσει.
Φωτογραφία: NASA / Landsat 8
Το νέο χαρακτηριστικό εδώ είναι η συνύπαρξη των παγετώνων με ηφαίστεια που βρίσκονται κάτω από αυτούς. Όταν κάποιο από αυτά ενεργοποιείται, τότε σημειώνονται ξαφνικές πλημμύρες από το απότομο λιώσιμο των πάγων που βρίσκονται σε αυτό, λόγω της θερμότητας. Για αυτόν τον λόγο, ο εικονιζόμενος παγετώνας Skeiðarárjökull, παρουσιάζει μια κυματοειδή μορφή σαν παγωμένο ποτάμι, όπου διακρίνονται τα τμήματα που έχουν τηχθεί απότομα και στην συνέχεια έχουν ξαναπαγώσει.
Φωτογραφία: NASA / Landsat 8
Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020
Εντυπωσιακή βολίδα στην νοτιοδυτική Αγγλία
Εντυπωσιακή βολίδα (πολύ λαμπρό μετέωρο) όπως καταγράφηκε από το Perranporth της νοτιοδυτικής Αγγλίας, στις 21/1, από τον Stuart Cornell.
Περισσότερα εδώ https://twitter.com/stucornell και εδώ https://www.instagram.com/stucornell/
Περισσότερα εδώ https://twitter.com/stucornell και εδώ https://www.instagram.com/stucornell/
Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020
Εντυπωσιακή νυχτερινή πανδαισία οπτικών ατμοσφαιρικών φαινομένων
Πόσα οπτικά φαινόμενα μπορείτε να αναγνωρίσετε σε αυτήν την νυχτερινή φωτογραφία που ελήφθη προχτές στην Manitoba του Καναδά;
Στο κέντρο βρίσκεται το φεγγάρι και οι πολύχρωμοι κύκλοι γύρω του αποτελούν την «σεληνιακή κορώνα» (υπάρχει και αντίστοιχη ηλιακή όπως θυμάστε από παλαιότερες αναρτήσεις μας).
Σε γωνιακή απόσταση 22 μοιρών από την Σελήνη, ο κύκλος που βλέπετε είναι η σεληνιακή άλως, ενώ δεξιά και αριστερά διακρίνονται η δεξιά και αριστερή παρασελήνη (αντίστοιχες των παρηλίων του ήλιου την ημέρα).
Η αμυδρή λευκή γραμμή που περνά από το κέντρο της Σελήνης, της κορώνας και των παρασεληνών, είναι τμήμα του παρασεληνιακού κύκλου (αντίστοιχος του παρηλιακού κύκλου).
Τέλος, στην άλω των 22 μοιρών, στο άνω μέρος της, εφάπτεται η περιγεγραμμένη άλως, η οποία «περικυκλώνει» την κανονική και ξαναεφάπτεται στο κάτω μέρος της (εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη ένταση στην φωτεινότητα, χαμηλά).
Πηγή: Brent McKean --- https://www.facebook.com/501northphotography
Στο κέντρο βρίσκεται το φεγγάρι και οι πολύχρωμοι κύκλοι γύρω του αποτελούν την «σεληνιακή κορώνα» (υπάρχει και αντίστοιχη ηλιακή όπως θυμάστε από παλαιότερες αναρτήσεις μας).
Σε γωνιακή απόσταση 22 μοιρών από την Σελήνη, ο κύκλος που βλέπετε είναι η σεληνιακή άλως, ενώ δεξιά και αριστερά διακρίνονται η δεξιά και αριστερή παρασελήνη (αντίστοιχες των παρηλίων του ήλιου την ημέρα).
Η αμυδρή λευκή γραμμή που περνά από το κέντρο της Σελήνης, της κορώνας και των παρασεληνών, είναι τμήμα του παρασεληνιακού κύκλου (αντίστοιχος του παρηλιακού κύκλου).
Τέλος, στην άλω των 22 μοιρών, στο άνω μέρος της, εφάπτεται η περιγεγραμμένη άλως, η οποία «περικυκλώνει» την κανονική και ξαναεφάπτεται στο κάτω μέρος της (εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη ένταση στην φωτεινότητα, χαμηλά).
Πηγή: Brent McKean --- https://www.facebook.com/501northphotography
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020
Εκτόξευση του Solar Orbiter
Εντυπωσιακή εικόνα μακράς έκθεσης, από την εκτόξευση του Solar Orbiter της ESA (πάνω στον πύραυλο Atlas V 411) από το Kennedy Space Center στο Cape Canaveral της Florida στις ΗΠΑ, στις 10/2.
Το Solar Orbiter είναι ένας δορυφόρος που θα παρατηρεί τον Ήλιο με σκοπό λεπτομερείς μετρήσεις της εσωτερικής ηλιόσφαιρας και του ηλιακού ανέμου στα αρχικά του στάδια, ενώ θα ερευνήσει από κοντά και τις πολικές περιοχές του Ήλιου, κάτι που είναι δύσκολο να γίνει από τη Γη.
Φωτογραφία: ESA -- https://flic.kr/s/aHsmLiFkVx
Το Solar Orbiter είναι ένας δορυφόρος που θα παρατηρεί τον Ήλιο με σκοπό λεπτομερείς μετρήσεις της εσωτερικής ηλιόσφαιρας και του ηλιακού ανέμου στα αρχικά του στάδια, ενώ θα ερευνήσει από κοντά και τις πολικές περιοχές του Ήλιου, κάτι που είναι δύσκολο να γίνει από τη Γη.
Φωτογραφία: ESA -- https://flic.kr/s/aHsmLiFkVx
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2020
Λαμπρό μετέωρο στο Puerto Rico
Το λαμπρό μετέωρο που έγινε αντιληπτό στο Puerto Rico και αναφέραμε στην χθεσινή μας ανάρτηση έχει καταγραφεί σε αυτό το εντυπωσιακό βίντεο.
Πηγή: https://twitter.com/LouisVtweeter
Πηγή: https://twitter.com/LouisVtweeter
Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2020
Λαμπρό μετέωρο πάνω από το Puerto Rico καταγράφεται από δορυφόρο
Λαμπρό μετέωρο, ορατό στο Puerto Rico και αντιληπτό από πολλούς κατοίκους νωρίς το βράδυ στις 17/1, καταγράφηκε και από δορυφόρο (η χαρακτηριστική έντονη λάμψη στο κέντρο της εικόνας, μόλις σκοτεινιάζει).
Πηγές: https://twitter.com/CollinGrossWx -- http://rammb.cira.colostate.edu/
Πηγές: https://twitter.com/CollinGrossWx -- http://rammb.cira.colostate.edu/
Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020
Κεραυνός σε αεροπλάνο
Δείτε αυτό το βίντεο με κεραυνό να χτυπά αεροπλάνο, λίγα λεπτά μετά την απογείωσή του από το Birmingham της Αγγλίας στις 9/2, με προορισμό το Δουβλίνο. Το βίντεο προήλθε από κάμερα ασφαλείας σπιτιού. Η ασφάλεια του αεροπλάνου και των επιβατών δεν επηρεάζεται από τους κεραυνούς. Το ίδιο και για το αυτοκίνητο, αλλά και οποιαδήποτε κατασκευή με αγώγιμο περίβλημα (συνιστά κλωβό Faraday, όπως έχουμε δει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας). Το βίντεο λοιπόν μπορεί να είναι εντυπωσιακό ως τρομακτικό, αλλά δεν υπάρχει κίνδυνος. Το αεροπλάνο συνέχισε κανονικά την πορεία του και έφτασε στον προγραμματισμένο προορισμό του. Οι κεραυνοί σε αεροπλάνα συμβαίνουν πιο συχνά από όσο νομίζουμε, αλλά ελάχιστες είναι οι φορές που έχει συλληφθεί μια τέτοια στιγμή.
Πηγή: https://www.dailymail.co.uk/news/article-7987637/Bolt-lightning-strikes-passenger-plane-just-takes-Birmingham-Storm-Ciara.html
Πηγή: https://www.dailymail.co.uk/news/article-7987637/Bolt-lightning-strikes-passenger-plane-just-takes-Birmingham-Storm-Ciara.html
Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020
Εντυπωσιακή αμμοθύελλα στην Αυστραλία
Εντυπωσιακό βίντεο, σε γρήγορη κίνηση, από αμμοθύελλα (haboob) στο Dubbo της Αυστραλίας στις 19/1. Αυτά τα τεράστια νέφη σκόνης ανυψώνονται συνήθως μπροστά από ψυχρά μέτωπα τα οποία συνοδεύονται από ισχυρές καταιγίδες. Τα καθοδικά ρεύματα αέρα των τελευταίων σαρώνουν ξηρές περιοχές με ερημικές εκτάσεις, σηκώνοντας εντυπωσιακά κύματα άμμου και σκόνης σαν αυτό στο βίντεο.
Βίντεο: Grace Behsman / Πηγή: https://twitter.com/LucyThack
Βίντεο: Grace Behsman / Πηγή: https://twitter.com/LucyThack
Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020
Οι αμμόλοφοι της Ναμίμπια
Σε αυτήν την δορυφορική φωτογραφία και ενώ βρισκόμαστε πάνω από την έρημο της Ναμίμπια στην νοτιοδυτική Αφρική, παρατηρούμε τον ποταμό Kuiseb ο οποίος αποτελεί ένα λεπτό φυσικό σύνορο ανάμεσα στους πορτοκαλοκόκκινους αμμόλοφους και το πετρώδες έδαφος.
Οι συγκεκριμένοι αμμόλοφοι μπορούν να φτάσουν σε ύψος τα μερικές εκατοντάδες μέτρα, ενώ η ερυθρή απόχρωσή τους οφείλεται σε "σκουριά" (πιο τεχνικά, σε σχετικά υψηλότερη περιεκτικότητα σε οξείδια του σιδήρου, κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον Άρη, βλέπε σελ. 248-249 του τόμου Ι).
Στην συγκεκριμένη περιοχή συνήθως βρέχει από Νοέμβριο έως Μάρτιο, κατά κανόνα ραγδαία και αυτές οι βροχές καθορίζουν και την ποσότητα νερού στον ποταμό Kuiseb αλλά και την υποτυπώδη βλάστηση στους αμμόλοφους.
Φωτογραφία: NASA / Landsat 8 / Νοέμβριος 2019 / (Public Domain)
Οι συγκεκριμένοι αμμόλοφοι μπορούν να φτάσουν σε ύψος τα μερικές εκατοντάδες μέτρα, ενώ η ερυθρή απόχρωσή τους οφείλεται σε "σκουριά" (πιο τεχνικά, σε σχετικά υψηλότερη περιεκτικότητα σε οξείδια του σιδήρου, κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον Άρη, βλέπε σελ. 248-249 του τόμου Ι).
Στην συγκεκριμένη περιοχή συνήθως βρέχει από Νοέμβριο έως Μάρτιο, κατά κανόνα ραγδαία και αυτές οι βροχές καθορίζουν και την ποσότητα νερού στον ποταμό Kuiseb αλλά και την υποτυπώδη βλάστηση στους αμμόλοφους.
Φωτογραφία: NASA / Landsat 8 / Νοέμβριος 2019 / (Public Domain)
Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2020
Χαρακτηριστικά του υπερκαινοφανούς Betelgeuse
Πολλοί φίλοι του νυχτερινού ουρανού, της Αστρονομίας και όχι μόνο (ιδιαίτερα τελευταία), αναρωτιούνται πως θα μοιάζει ο νυχτερινός ουρανός αν τυχόν εκραγεί ο Betelgeuse. Επίσης αρκετοί αναρωτιούνται αν θα προλάβουμε να τον δούμε, εφόσον εκραγεί σε ημερομηνίες που δεν είναι ορατός ο αστερισμός του Ωρίωνα (στον οποίο βρίσκεται το εν λόγω άστρο).
Πέρα από το άρθρο που είχαμε αναρτήσει παλαιότερα και εδώ (https://antisimvatikos.blogspot.com/2020/01/betelgeuse.html), στο τμήμα Φυσικής του Παν/μιου της Santa Barbara στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, κατασκεύασαν ένα πρακτικό διάγραμμα όπου γίνεται σύγκριση της φωτεινότητας του υπερκαινοφανούς («φαινόμενο μέγεθος» στο διάγραμμα, με τα αρνητικότερα μεγέθη να δηλώνουν μεγαλύτερη φωτεινότητα), σε σχέση με την πανσέληνο, την Αφροδίτη και τα αμυδρότερα αντικείμενα που μπορούμε να δούμε σε καθαρό σκοτεινό ουρανό με γυμνό μάτι και με κιάλια.
Όπως παρατηρείτε, η φωτεινότητά του, εφόσον εκραγεί, θα είναι συγκρίσιμη με εκείνη του φεγγαριού και θα διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα για αρκετό καιρό, τόσο ώστε να τον απολαύσουμε όλοι, ανεξαρτήτως της ημερομηνίας που θα συμβεί η έκρηξη.
Το σχετικά μεγάλο εύρος της καμπύλης που αντιπροσωπεύει την φωτεινότητα της έκρηξης, υποδηλώνει την σχετική αβεβαιότητα που υπάρχει.
Πηγή: https://twitter.com/d_a_howell
Πέρα από το άρθρο που είχαμε αναρτήσει παλαιότερα και εδώ (https://antisimvatikos.blogspot.com/2020/01/betelgeuse.html), στο τμήμα Φυσικής του Παν/μιου της Santa Barbara στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, κατασκεύασαν ένα πρακτικό διάγραμμα όπου γίνεται σύγκριση της φωτεινότητας του υπερκαινοφανούς («φαινόμενο μέγεθος» στο διάγραμμα, με τα αρνητικότερα μεγέθη να δηλώνουν μεγαλύτερη φωτεινότητα), σε σχέση με την πανσέληνο, την Αφροδίτη και τα αμυδρότερα αντικείμενα που μπορούμε να δούμε σε καθαρό σκοτεινό ουρανό με γυμνό μάτι και με κιάλια.
Όπως παρατηρείτε, η φωτεινότητά του, εφόσον εκραγεί, θα είναι συγκρίσιμη με εκείνη του φεγγαριού και θα διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα για αρκετό καιρό, τόσο ώστε να τον απολαύσουμε όλοι, ανεξαρτήτως της ημερομηνίας που θα συμβεί η έκρηξη.
Το σχετικά μεγάλο εύρος της καμπύλης που αντιπροσωπεύει την φωτεινότητα της έκρηξης, υποδηλώνει την σχετική αβεβαιότητα που υπάρχει.
Πηγή: https://twitter.com/d_a_howell
Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020
Γεωμηχανική και έρευνα αποτελεσματικότητας για την διατήρηση του πολικού πάγου
Μία ακόμη έρευνα που εξετάζει την πιθανή αποτελεσματικότητα ή μη της Γεωμηχανικής (geoengineering), ως προς την διάσωση του πάγου των πόλων, αναφέρεται σε αντλίες (τροφοδοτούμενες από αιολική ή άλλη ενέργεια) οι οποίες θα εμπλουτίζουν την επιφάνεια του πολικού πάγου τον χειμώνα με αλμυρό νερό, ώστε να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη παχύτερου στρώματος πάγου. Έτσι, η παγοκάλυψη του Αρκτικού ωκεανού το καλοκαίρι, θα μπορεί να αντέχει και να διατηρηθεί στα τωρινά επίπεδα για περίπου 60 χρόνια ακόμη, προσφέροντας και μεγαλύτερη ανακλαστική επιφάνεια για την ηλιακή ακτινοβολία.
Ωστόσο, η έρευνα προσθέτει πως αν και η πρακτική αυτή στο τέλος του καλοκαιριού θα μειώσει την πολική θερμοκρασία στο διάστημα 2021-2060 κατά 1.3 βαθμούς (κατά μέσο όρο), τον χειμώνα η συγκεκριμένη διαδικασία θα ανεβάσει την θερμοκρασία, με αποτέλεσμα το μέσο ετήσιο όφελος στους πόλους να είναι μόλις 0.02 βαθμοί. Εκτός αυτού, δεν φαίνεται κάποια ιδιαίτερη θετική επιρροή από αυτήν την τεχνική (π.χ. λόγω αύξησης της ανακλαστικότητας από το ανθεκτικό στρώμα του πολικού πάγου το καλοκαίρι) για τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη.
Δημοσιευμένη Έρευνα: https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1029/2019EF001230
Ωστόσο, η έρευνα προσθέτει πως αν και η πρακτική αυτή στο τέλος του καλοκαιριού θα μειώσει την πολική θερμοκρασία στο διάστημα 2021-2060 κατά 1.3 βαθμούς (κατά μέσο όρο), τον χειμώνα η συγκεκριμένη διαδικασία θα ανεβάσει την θερμοκρασία, με αποτέλεσμα το μέσο ετήσιο όφελος στους πόλους να είναι μόλις 0.02 βαθμοί. Εκτός αυτού, δεν φαίνεται κάποια ιδιαίτερη θετική επιρροή από αυτήν την τεχνική (π.χ. λόγω αύξησης της ανακλαστικότητας από το ανθεκτικό στρώμα του πολικού πάγου το καλοκαίρι) για τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη.
Δημοσιευμένη Έρευνα: https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1029/2019EF001230
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020
Λυκόφως στην Ανταρκτική
Υπέροχη φωτογραφία από την «νύχτα» της Ανταρκτικής, όπως ελήφθη στις 13/1. Την χειμερινή (για εμάς στο βόρειο ημισφαίριο) περίοδο, ο ουρανός της Ανταρκτικής φωτίζεται όλο το 24ωρο από τον ήλιο (στην περιοχή της φωτογραφίας, όπου βρίσκεται και ο ερευνητικός σταθμός, δηλαδή σε γεωγραφικό πλάτος γύρω στις 60-70 μοίρες, στο νότιο ημισφαίριο, υπάρχουν και ώρες με λυκόφως αυτήν την περίοδο).
Φωτογραφία: Michael Meredith -- https://twitter.com/meredith_mmm
Φωτογραφία: Michael Meredith -- https://twitter.com/meredith_mmm
Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2020
Παρήλιο και πόλωση
Έντονο παρήλιο στις 22/12, στο Λονδίνο με την αντανάκλασή του στον Τάμεση να αποκαλύπτει όλα του τα χρώματα! Αυτό συμβαίνει καθώς η διαδικασία ανάκλασης των ακτίνων φωτός που προέρχονται από το πολύ λαμπερό παρήλιο, στην υδάτινη επιφάνεια, δρα ως πολωτικό φίλτρο (σαν αυτό που έχουν π.χ. τα γυαλιά ηλίου) για αυτές, με αποτέλεσμα ο παρατηρητής να βλέπει μειωμένη την φωτεινότητα του αντικειμένου (κάτι που στην συγκεκριμένη περίπτωση βοηθάει πολύ, ώστε να αναδειχθούν τα χρώματά του).
Φωτογραφία: Ruth Wadey / https://twitter.com/ruths_gallery
Φωτογραφία: Ruth Wadey / https://twitter.com/ruths_gallery
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)