Η εξάτμιση της Κασπίας

Αν και η στάθμη των θαλασσών, ανεβαίνει σταδιακά λόγω της παγκόσμιας θέρμανσης, η τελευταία έχει διαφορετικό αντίκτυπο σε λίμνες και «κλειστές» θάλασσες, λόγω της αυξημένης εξάτμισης. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η Κασπία, το βόρειο κομμάτι της οποίας βλέπουμε σε αυτήν την δορυφορική εικόνα από τον Οκτώβρη φέτος.

 

Η στάθμη της Κασπίας, ήδη έχει αρχίσει να πέφτει από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και σύμφωνα με μελέτες, αναμένεται να πέσει κατά 9 με 18 μέτρα ως το τέλος του 21ου αιώνα*. Το μέσο βάθος της Κασπίας είναι 210 μέτρα και οι βαθύτερες περιοχές της φτάνουν και τα 1000 μέτρα. Αυτό, θα έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της επιφάνειά της, κατά σχεδόν 100000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (περίπου όσο η Πορτογαλία). Η περισσότερη από αυτήν την επιφάνεια, θα προέλθει από το βόρειο κομμάτι της Κασπίας, που είναι και το πιο ρηχό (το ανοιχτόχρωμο κομμάτι στο άνω μέρος).

 

*Δημοσιευμένη Έρευνα: https://rmets.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/joc.6362

 

Φωτογραφία: NASA / Aqua (MODIS)

 

 

Αντιμετωπίζοντας την ιονίζουσα ακτινοβολία του διαστήματος

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 15/10 στο επιστημονικό περιοδικό Science Advances, αναλύονται οι πιθανές συνέπειες της γαλαξιακής κοσμικής ακτινοβολίας* στους αστροναύτες. Όπως αναλύεται και στον τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα», η πιο σημαντική πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στα πλαίσια της διαστημικής εξερεύνησης, ξεκινώντας από την επιστροφή στη Σελήνη αλλά και την αποστολή στον Άρη, είναι η ιονίζουσα ακτινοβολία του Διαστήματος. Στον τόμο ΙΙΙ έχουν αναλυθεί οι πολλές διαφορετικές διαδρομές που εξετάζονται, για τη λύση αυτού του ζητήματος.

 

*Πρόκειται για πρωτόνια (κατά 90%) αλλά και πυρήνες βαρύτερων ατόμων, κινούμενων σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Προέρχονται από διάφορες πηγές εντός του Γαλαξία μας (π.χ. από supernova/υπερκαινοφανείς).

 

Στην έρευνα αυτή, προσομοιώθηκε η προσβολή από γαλαξιακή κοσμική ακτινοβολία (GCR, Galactic Cosmic Radiation) σε ομάδες ποντικών, ώστε να βρεθούν οι μακροπρόθεσμες συνέπειες που αυτή έχει στις γνωστικές λειτουργίες του οργανισμού. Υπήρχε μια ομάδα ελέγχου, η οποία δεν έλαβε ακτινοβολία και δυο ομάδες ποντικών που έλαβαν (μία με αρσενικά και μία με θηλυκά ποντίκια). Μετά την προσομοίωση, και το πέρασμα κάποιου χρονικού διαστήματος, παρατηρήθηκε στην ομάδα των αρσενικών ποντικών, μέσα από διάφορες δοκιμασίες, αισθητή μείωση στην αντίληψη του χώρου. Τα θηλυκά ποντίκια, δεν παρουσίασαν κάτι αντίστοιχο.

 

Στην προσπάθεια να μειώσουν αυτές τις συνέπειες στα αρσενικά ποντίκια, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως, εάν τα ποντίκια ακολουθούσαν δίαιτα που εξασθενούσε τα μικρογλοία (είδος νευρογλοιακών κυττάρων που παρέχουν στήριξη και προστασία στους νευρώνες του εγκεφάλου), πριν την έκθεσή τους στην προαναφερθείσα ακτινοβολία, τότε οι συνέπειες, πρακτικά, εκμηδενίζονταν. Επίσης, οι ερευνητές ταυτοποίησαν και έναν βιοδείκτη που μπορεί να αποκαλύψει ποιοι αστροναύτες θα έχουν σημαντικότερες συνέπειες από την έκθεσή τους στην ακτινοβολία σε σχέση με άλλους.

 

Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.abg6702

 

Σχήμα: Susanna Rosi (από την έρευνα). Στο σχήμα απεικονίζεται, με απλό τρόπο, η επίπτωση που έχει, στο πέρασμα του χρόνου, η ακτινοβολία στα αρσενικά ποντίκια (μπλε), στα θηλυκά ποντίκια (κόκκινο) και η σχεδόν μηδενική επίπτωση στα αρσενικά ποντίκια που έχουν δεχτεί παρέμβαση στα μικρογλοία (πράσινο).

 

 

Η επίδραση της πανδημίας στις ανθρωπογενείς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα

Στο γράφημα βλέπουμε τις ημερήσιες ανθρωπογενείς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2, σε εκατομμύρια τόνους ή μεγατόνους, Mt), διαχρονικά από το 1970 στο μεγάλο γράφημα, αλλά και εστιάζοντας στα τελευταία 2 έτη (μικρό πλαίσιο άνω αριστερά). Σε αυτό, φαίνεται η επίπτωση των περιοριστικών μέτρων λόγω του κορωνοϊού, κυρίως από τις αρχές του 2020 (πορτοκαλί σημείο), οπότε και οι εκπομπές CO2 μειώθηκαν κατά ¼ περίπου, σε σχέση με τον αντίστοιχο μέσο όρο του 2019. Εντός του 2021, και καθώς η ανθρωπότητα σταδιακά επανακάμπτει, οι ημερήσιες εκπομπές επιστρέφουν στους μέσους όρους της προ-κορωνοϊού εποχής.

 

Στο μεγαλύτερο γράφημα, αντίστοιχες περιόδους με μειώσεις στις ανθρωπογενείς εκπομπές CO2, είχαμε λίγο μετά την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008, στις πετρελαϊκές κρίσεις τη δεκαετία του 70 και μετά το τέλος του Β’ ΠΠ (δεν φαίνεται στο γράφημα).

 

Δεδομένα από το Carbon Monitor όπου μπορείτε να βρείτε πλούσιο υλικό και γραφήματα: https://carbonmonitor.org/

 

Πηγή: https://twitter.com/LiuzhuLiu

 

 

Αποστολή DART

Στη φωτογραφία μακράς έκθεσης, η οποία ελήφθη χτες το βράδυ, 10:21 ώρα Ειρηνικού (08:21 σήμερα το πρωί, ώρα Ελλάδας), από τη διαστημική βάση Vandenberg στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, βλέπουμε τον πύραυλο Falcon 9 της SpaceX, ο οποίος φέρει το διαστημικό όχημα που θα αποτελέσει την πρώτη δοκιμή διαστημικής άμυνας της Γης έναντι αστεροειδών και ανάλογων εξωτερικών απειλών.

 

Η αποστολή DART (Double Asteroid Redirection Test, δοκιμή ανακατεύθυνσης διπλού συστήματος αστεροειδών) όπως ονομάζεται, και στην οποία συμμετέχει και η ESA (στο 2ο σκέλος της, που ονομάζεται "HERA"), έχει σκοπό να εκτρέψει από την τροχιά του τον αστεροειδή με το όνομα «Δίδυμος Β» (ή «Δίμορφος»), ο οποίος αποτελεί το μικρότερο κομμάτι του διπλού συστήματος αστεροειδών «Δίδυμος». Αυτό το σύστημα δεν αποτελεί πραγματική απειλή για τη Γη, αλλά επελέγη καθαρά για δοκιμαστικούς – ερευνητικούς σκοπούς.

 

Η εκτροπή θα γίνει με εσκεμμένη πρόσκρουση του οχήματος DART πάνω στον εν λόγω αστεροειδή, με μεγάλη ταχύτητα (της τάξης των μερικών χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο). Η σύγκρουση θα γίνει τέλη Σεπτέμβρη του 2022, όταν το διπλό σύστημα των αστεροειδών, θα βρίσκεται σε απόσταση 11 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Ωστόσο, αυτό θα είναι αρκετά κοντά (σε αστρονομικά πλαίσια), ώστε να είναι εφικτές οι παρατηρήσεις του πειράματος από επίγεια τηλεσκόπια και πλανητικά radar για τη μέτρηση της μεταβολής της ορμής που θα επιφέρει η κρούση στον αστεροειδή. Εφόσον αυτή η δοκιμή εξελιχθεί όπως έχει προγραμματιστεί, το ανθρώπινο είδος θα έχει για πρώτη φορά στην ιστορία του, ένα σχέδιο πλανητικής άμυνας έναντι «εξωτερικών» απειλών από μετεωρίτες και αστεροειδείς.

 

Στη συνέχεια, το 2024, το διαστημικό όχημα "Ήρα" (HERA), θα εκτοξευτεί, με τη βοήθεια ενός πυραύλου Ariane 6, για να συναντήσει το διπλό σύστημα αστεροειδών το 2026 και να εξετάσει το σημείο της σύγκρουσης, όπως και να πραγματοποιήσει διάφορες άλλες έρευνες.

 

Για σύγκριση, το διαστημικό όχημα DART έχει έκταση 19 m, ο «Δίμορφος» με τον οποίο θα συγκρουστεί, έχει έκταση 163 m, ενώ ο «Δίδυμος» 780 m. Οτιδήποτε ξεπερνά σε έκταση το 1 km, μπορεί να έχει συνέπειες πλανητικής κλίμακας, σε περίπτωση σύγκρουσής του με τη Γη.

 

Στον τόμο ΙΙΙ του έργου μας «Τα φυσικά φαινόμενα» αναφέρονται, εκτός πολλών άλλων, όλοι οι πιθανοί κίνδυνοι («εσωτερικοί» και «εξωτερικοί», φυσικοί και μη) για αφανισμό του πολιτισμού μας, μεταξύ των οποίων και οι πιθανότητες σύγκρουσης με κομήτη/αστεροειδή, όπως και λεπτομέρειες για την αποστολή DART αλλά και πιθανά μελλοντικά μέτρα άμυνας. Δείτε στοιχεία, χάρτες και φωτογραφίες, από παλαιότερες συγκρούσεις αλλά και άλλα γεγονότα αφανισμών. Αποκτήστε τον από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής, με ένα μήνυμα! Δώρο, ένα φωτογραφικό ημερολόγιο τοίχου για το 2022.

 

Πηγή φωτογραφίας: https://twitter.com/SLDelta30

 

 

Οι αμμόλοφοι στην έρημο Σαχάρα, από το διάστημα

Σε μία ακόμη υπέροχη φωτογραφία του αστροναύτη Thomas Pesquet από τον ISS, η οποία ελήφθη στις 19/9, οι σχηματισμοί που διακρίνονται εδώ, είναι αμμόλοφοι στην έρημο Σαχάρα, με τις αποχρώσεις κάτω από αυτούς να ανήκουν στο βραχώδες έδαφος της περιοχής. Θυμίζουμε ότι ο T. Pesquet επέστρεψε στη Γη από τον ISS, μαζί με άλλους 3 αστροναύτες, στις 8/11, με το Crew Dragon (https://fkp2100.blogspot.com/.../4-crew-dragon-spacex-iss...).

 

Φωτογραφία: ESA / NASA – Thomas Pesquet (https://flic.kr/p/2mCWBfu)

 

 

Πυλώνες φωτός πάνω από την Αίτνα

Πυλώνες (ή στήλες) φωτός, έχουμε δει σε διάφορες παλαιότερες αναρτήσεις μας. Αυτοί δημιουργούνται όταν υπάρχει κάποια πηγή φωτός χαμηλά και επίπεδοι παγοκρύσταλλοι ψηλά, οι οποίοι δρουν συνολικά ως κάτοπτρα ανακλώντας το φως από την πηγή προς τον παρατηρητή. Άλλες φορές, πηγή φωτός είναι ο ήλιος που δύει και άλλες φορές ακόμη και τα φώτα των πόλεων, σε κρύα κλίματα όπου οι παγοκρύσταλλοι αιωρούνται μέχρι αρκετά χαμηλά. Στη συγκεκριμένη, εντυπωσιακή και σπάνια φωτογραφία, πηγή φωτός είναι η λάβα της Αίτνας!

 

Image Credit and Copyright: Giancarlo Tinè

 

https://apod.nasa.gov/apod/ap211115.html

 

 

Κομήτης Leonard

Θα είναι ο κομήτης Leonard (C/2021 A1) ένας κομήτης που θα θυμόμαστε για το 2021; Ο κομήτης αυτός ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο G. Leonard στις αρχές του 2021 από το αστεροσκοπείο της Αριζόνας στις ΗΠΑ. Το περιήλιό του, ήτοι το πλησιέστερο στον Ήλιο σημείο της τροχιάς του, αναμένεται στις 3/1/2022, όμως εμείς θα έχουμε την ευκαιρία να τον παρατηρήσουμε μέσα στον Δεκέμβριο. Αν και οι προβλέψεις για το φαινόμενο μέγεθος ενός κομήτη, είναι πάντα παρακινδυνευμένες, ο συγκεκριμένος, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, αναμένεται να είναι ορατός και με γυμνό μάτι (περίπου όπως ο NEOWISE πέρυσι το καλοκαίρι, στην καλύτερη των περιπτώσεων), με φαινόμενο μέγεθος από +3.5 ως και +0.5 (όσο μικρότερο τόσο πιο φωτεινός, με τον NEOWISE, για σύγκριση, να φτάνει στο +0.5 με +1 πέρυσι). Λάβετε υπόψη ωστόσο, ότι η σύγκριση με τον NEOWISE αφορά μόνο το φαινόμενο μέγεθος, ώστε να υπάρχει ένα σημείο αναφοράς. 

 

Το τελικό φαινόμενο μέγεθος εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η γωνία ανάμεσα στη Γη, τον κομήτη και τον Ήλιο (γωνία φάσης). Για τον Leonard θα είναι αρκετά μεγάλη (160 μοίρες στις 14/12), κάτι ευνοϊκό για την εμπρόσθια σκέδαση του ηλιακού φωτός από το υλικό του κομήτη προς τον γήινο παρατηρητή. 

 

Επίσης, στις 7-8/12, καθώς η Γη περνά από το επίπεδο της τροχιάς του κομήτη, ενδεχομένως να είναι ορατή και μια αντί-ουρά. Δηλαδή μια ουρά που φαίνεται να εκτείνεται στην αντίθετη πλευρά από εκείνη που βρίσκονται οι "κανονικές" ουρές (η ουρά σκόνης και η ουρά ιόντων δηλαδή, βλέπε αντίστοιχα αυτές τις δυο "κανονικές" ουρές του NEOWISE, με την ιώδη να είναι εκείνη των ιόντων, εδώ: https://flic.kr/p/2josQCq). Αυτή η "αντί-ουρά" (anti-tail) δημιουργείται από υλικό που έχει εκτοξευτεί από τον κομήτη νωρίτερα και καθυστερεί, έπεται του κομήτη, ευρισκόμενο πάνω στην τροχιά του βεβαίως. Όταν η Γη περάσει από το επίπεδο τροχιάς του κομήτη, τότε αυτή η αντί-ουρά μπορεί να γίνει ευκολότερα ορατή (με κιάλια ή τηλεσκόπιο).

 

Πότε θα μπορούμε να τον δούμε; Στο πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, λίγη ώρα πριν την ανατολή του Ηλίου, χαμηλά στον ανατολικό ορίζοντα. Όσο πιο κοντά στις 10/12, τόσο πιο χαμηλά και τόσο πλησιέστερα (χρονικά) στην ανατολή του Ηλίου θα τον δείτε. Το φεγγάρι δεν θα αποτελέσει εμπόδιο καθώς η φάση της νέας Σελήνης είναι στις 4/12. Δοκιμάστε όλες εκείνες τις μέρες, αλλά εστιάστε από τις 7/12 και μετά. Ως τότε, εφόσον πάνε όλα καλά, και φυσικά εφόσον το επιτρέψει και ο καιρός, θα είναι σχετικά εύκολο να τον διακρίνετε. Όσο μικρότερη είναι η φωτορύπανση από το σημείο που θα επιλέξετε να τον δείτε, τόσο το καλύτερο. (Πάντως, αν ο Leonard φτάσει σε φωτεινότητα τον NEOWISE, τότε θα είναι, έστω και με δυσκολία, ορατός και μέσα από τις πόλεις. Π.χ. ο NEOWISE μέσα από την Αθήνα, λίγο πριν το ξημέρωμα, στις 12/7/2020: https://flic.kr/p/2jmS4ry)

 

Στη συνέχεια, από τις 14-16/12 και μετά, θα είναι ορατός μετά τη δύση του Ηλίου, χαμηλά στο νοτιοδυτικό ορίζοντα, κοντά στη λαμπρή Αφροδίτη που θα δύει επίσης εκείνη την ώρα. Ωστόσο θα αρχίσει να χάνει πλέον, σταδιακά, μέρα με τη μέρα, σε φωτεινότητα. 

 

Επομένως, από το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη και ως τις 12-13/12, τον ψάχνουμε στον ανατολικό ορίζοντα μισή με 2 ώρες πριν την ανατολή του Ηλίου και μετά τις 14-15/12, τον ψάχνουμε στον νοτιοδυτικό ορίζοντα, χαμηλά, μετά τη δύση του Ηλίου.

 

Παρατηρήσεις και προβλεπόμενη καμπύλη φ.μεγέθους (ανανεώνεται διαρκώς με βάση τις καθημερινές παρατηρήσεις) για τον κομήτη Leonard: http://astro.vanbuitenen.nl/comet/2021A1

 

Περισσότερα, όπως και χάρτες για το πως και πότε να τον βρείτε: https://earthsky.org/.../comet-leonard-might-become.../

 

Ανατολή και δύση Ηλίου για τον Δεκέμβριο 2021: https://www.timeanddate.com/sun/greece/athens?month=12...

 

 

Το «πρώτο φως» για τον LandSat 9

Το «πρώτο φως» από τον νέο δορυφόρο LandSat 9, ήρθε στις 31/10 με τις φωτογραφίες που βλέπετε, από την ακτή Kimberly της Δ. Αυστραλίας αλλά και από την περιοχή του Detroit (ΗΠΑ, άνω αριστερά από τον ποταμό Detroit) και του Windsor (Καναδάς, κάτω δεξιά).

 

Η αποστολή του LandSat 9 αποτελεί μια συνεργασία της NASA με το USGS (Ινστιτούτο Γεωλογικών Ερευνών των ΗΠΑ). Μαζί με τον LandSat 8 (ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά από το 2013 και πολλές φωτογραφίες του οποίου, έχουμε θαυμάσει κατά καιρούς και εδώ στη σελίδα μας), θα έχουμε στη διάθεσή μας έναν πλούτο δεδομένων, με τον οποίο θα μπορούμε να παρατηρούμε τις αλλαγές σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη μας, ανά 8 ημέρες.

 

Τα όργανα του Landsat 9 (OLI-2 και TIRS-2 που λειτουργούν στο ορατό και το υπέρυθρο φάσμα), μπορούν να παρέχουν βασικές πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση των καλλιεργειών, τη χρήση άρδευσης, την ποιότητα του νερού, τη σοβαρότητα των πυρκαγιών, την αποψίλωση των δασών, την υποχώρηση των παγετώνων και την αστική επέκταση στον πλανήτη.

 

Αυτήν την περίοδο, στον LandSat 9 γίνονται οι απαραίτητες ρυθμίσεις και ετοιμάζεται για επιχειρησιακή λειτουργία, την οποία θα ξεκινήσει από τον Γενάρη του 2022.

 

Περισσότερα για τους δορυφόρους LandSat: https://www.usgs.gov/core-science-systems/nli/landsat

Φωτογραφίες: NASA / USGS / LandSat 9 (OLI-2)

 

 

Βυθίζεται στη στάχτη η περιοχή γύρω από το ηφαίστειο La Palma

Στο βίντεο αυτό, από τις 25/10, φαίνεται όλη η περιοχή γύρω από το ηφαίστειο La Palma, βυθισμένη σε ένα γκρι στρώμα στάχτης που, τοπικά, φτάνει ή και ξεπερνά το 1 m.

 

Πηγή: https://twitter.com/LaPalmaErupcion (όπου μπορείτε να βρείτε αρκετό υλικό σχετικά με την έκρηξη του συγκεκριμένου ηφαιστείου)

4 αστροναύτες επιστρέφουν με το Crew Dragon της SpaceX από τον ISS

Δεν είναι μετεωρίτης. Είναι η κάψουλα Crew Dragon της SpaceX που μεταφέρει 4 αστροναύτες πίσω στη Γη, όπως φαινόταν από λήψη που έγινε από πλατφόρμα πετρελαίου στον κόλπο του Μεξικού. Οι αστροναύτες Shane Kimbrough, Megan McArthur, Akihiko Hoshide, και Thomas Pesquet επέστρεψαν στη Γη τα ξημερώματα της Τρίτης (νύχτα Δευτέρας για τις ΗΠΑ), μετά από παραμονή σχεδόν 200 ημερών στο διάστημα και τον ISS. Ανάλογο θέαμα κατέγραψαν πολλοί κάτοικοι των νοτιοανατολικών ΗΠΑ.

 

Η κάψουλα της SpaceX με όνομα “Crew2” (επισημαίνοντας ότι πρόκειται για τη 2η αντίστοιχη επιχειρησιακή αποστολή της NASA που χρησιμοποιεί κάψουλα της SpaceX), εισήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα με ταχύτητα σχεδόν 30000 km/h. Η τριβή της με την ολοένα και πυκνότερη ατμόσφαιρα, κατά την σταδιακή κάθοδό της, δημιουργεί αυτό το «πύρινο ίχνος» που παραπέμπει σε μετέωρο. Φυσικά, η κάψουλα στο μπροστινό της μέρος, έχει ειδική προστατευτική ασπίδα* που διασκορπίζει την παραγόμενη θερμότητα (ως 2000 βαθμούς Κελσίου στην εξωτερική πλευρά), αποτρέποντας την αποτέφρωση της κάψουλας. 

 

*Το υλικό της ασπίδας αυτής, έχει αναπτυχθεί από την SpaceX σε συνεργασία με την NASA, και ονομάζεται PICA-X, το οποίο αποτελεί βελτιωμένη εκδοχή του PICA (Phenolic Impregnated Carbon Ablator, που πρόκειται για ένα είδος ανθρακονήματος εμποτισμένου με φαινολική ρητίνη, ιδιαίτερα ανθεκτικό και ελαφρύ).

 

Κοντά στο τέλος της διαδρομής της, η κάψουλα επιβραδύνθηκε περαιτέρω από 4 μεγάλα αλεξίπτωτα που μείωσαν την ταχύτητά της, λίγο πριν πέσει στα ήρεμα νερά του κόλπου του Μεξικού, στα 20 km/h (βλέπε και https://twitter.com/SpaceX/status/1457914001686351877).

 

Βίντεο: Kassie Sauceda μέσω https://twitter.com/robperillo (όπου μπορείτε να βρείτε και περισσότερα).

Η μεταβολή της ακτογραμμής της πόλης Inverloch μέσα σε 34 έτη

Στο συγκεκριμένο βίντεο, παρατηρούμε τη μεταβολή της ακτογραμμής της πόλης Inverloch, στην πολιτεία Βικτώρια της Αυστραλίας, κατά τα τελευταία 34 έτη. Αποτελεί μια περιοχή με πολύ δυναμική ακτογραμμή. Η δεξιά (ανατολική) είσοδος του κόλπου, οπισθοχώρησε κατά 650 m. περίπου, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα. Επίσης, αξίζει να παρατηρήσει κάποιος και τις μεταβολές στην πόλη και τη χρήση γης κατά το ίδιο χρονικό διάστημα.

 

Φωτογραφίες: NASA LandSats / ESA Sentinel-2

 

Πηγή: https://twitter.com/SatelliteSci

 

Διαλειμματική νηστεία σε ποντίκια

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 14/10 στο Nature Metabolism, διαπιστώθηκε πως υπέρβαρα ποντίκια που ακολουθούν μια μορφή διαλειμματικής νηστείας (δηλαδή διακόπτουν για κάποιες μέρες την, υψηλή σε λίπη, διατροφή τους, αντικαθιστώντας την με μια διατροφή με ελάχιστα ή καθόλου λίπη), ζουν σχεδόν το ίδιο με ποντίκια που ακολουθούν ισορροπημένη δίαιτα.

 

Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα αυτή διεξήχθη για 2 έτη, πάνω σε 3 ομάδες ποντικών. Η πρώτη ομάδα ακολουθούσε κακή διατροφή με πολλές θερμίδες και λίπη (άνω του 60% των συνολικών ημερήσιων θερμίδων από λίπη). Η δεύτερη ομάδα, ακολουθούσε διαλειμματική νηστεία. Δηλαδή, για 4 βδομάδες έκανε την ίδια διατροφή με την πρώτη ομάδα, αλλά την 5η βδομάδα έκανε νηστεία για 5 ημέρες και ισορροπημένη διατροφή για άλλες 2 ημέρες. Η 2η ομάδα έζησε το ίδιο με την 3η ομάδα που ακολουθούσε διαρκώς μια ισορροπημένη διατροφή.

 

Ωστόσο, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι δεν πρέπει να ληφθεί το λάθος μήνυμα εδώ. Το μήνυμα δεν είναι «φάτε ό,τι θέλετε για 4 βδομάδες και με 1 βδομάδα νηστείας θα είστε μια χαρά». Η έρευνα αφορά τον υπέρβαρο οργανισμό και τη σημαντική διαφορά που μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα στη ζωή και στις ασθένειες που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, κάποιος που συνεχίζει να κάνει κακή διατροφή ανελλιπώς σε σχέση με κάποιον που επιλέγει να κάνει «διαλείμματα» από αυτήν. Κάποιος που εξαρχής ακολουθεί ισορροπημένη διατροφή, συνίσταται να επιμείνει σε αυτήν.

 

Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.nature.com/articles/s42255-021-00469-6

 

 

Superbolts! Τι είναι και που συμβαίνουν συχνότερα;

Τα superbolts (υπέρ-κεραυνοί, σε ελεύθερη μετάφραση), είναι ένα ιδιαίτερο είδος κεραυνού, πολύ πιο ισχυρό σε σχέση με έναν τυπικό κεραυνό. Η ενέργεια που εκπέμπει, είναι 1-3 τάξεις μεγέθους (10-1000 φορές) μεγαλύτερη από εκείνη ενός «συνηθισμένου» κεραυνού. 

 

Στον χάρτη φαίνονται οι καταγραφές superbolts στην Ευρώπη το διάστημα 2012-2018 (οι πράσινες τελείες αντιστοιχούν σε ανιχνεύσεις superbolts από σταθμούς ξηράς, ενώ οι ροζ αντιστοιχούν σε ταυτόχρονες ανιχνεύσεις και από δορυφόρους), από διάφορους επίγειους σταθμούς αλλά και τον κεντρικό σταθμό της καμπάνιας ÉCLAIR (σημειώνεται με πράσινο στη Γαλλία, όπως και η εμβέλειά του, με ακτίνα 1500 km).

 

Η περιοχή του Ιονίου (ανάμεσα στη χώρα μας και στην Ιταλία), όπως και τμήμα στα νοτιοδυτικά της Ιταλίας, αποτελούν “hotspots” για την καταγραφή τέτοιων συμβάντων στην Ευρώπη, ενώ φαίνεται να ευνοούνται οι θάλασσες και οι χειμερινοί μήνες σύμφωνα με τις έρευνες που έχουν διεξαχθεί ως τώρα.

 

Δημοσιευμένες Έρευνες: https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/.../2020JD033377 KAI https://www.nature.com/articles/s41467-021-23740-6