Για να δούμε δυο ακόμη, πρόσφατες, εφαρμογές της (στενής) τεχνητής νοημοσύνης που διαθέτουμε σήμερα, σε δυο διαφορετικούς τομείς: την Αστρονομία και τη Ζωγραφική. Στην Αστρονομία βοήθησε, σε εικόνες μεγάλης κλίμακας του Σύμπαντος, να διαχωριστούν οι βαρυτικά παραμορφωμένοι γαλαξίες από τους φυσικά παραμορφωμένους (κάτι που ονομάζεται “shape noise”, στα ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί ως «σχηματικός θόρυβος», «θόρυβος μορφής», «θόρυβος σχήματος»), ενώ στη Ζωγραφική συνεισέφερε στην αποκατάσταση της χαμένης περιφέρειας του αριστουργήματος “The Night Watch”, του Rembrandt.
Στην Αστρονομία. Η διάκριση ανάμεσα σε μακρινά αντικείμενα (π.χ. γαλαξίες) των οποίων το σχήμα φαίνεται σε εμάς παραμορφωμένο (λόγω του φαινομένου των βαρυτικών φακών) και σε εκείνα που μοιάζουν παραμορφωμένα αλλά δεν είναι, αποτελεί ένα πολύ δύσκολο έργο. Για να επιτευχθεί η διάκριση αυτή, χρησιμοποιήθηκαν δυο συστήματα τεχνητής νοημοσύνης (δυο τεχνητά νευρωνικά δίκτυα, το G και το D στο παρακάτω σχήμα), τα οποία «έμαθαν» μαζί.
Το ένα τροφοδοτούνταν με εικόνες περιοχών του Σύμπαντος, στους οποίους είχε προστεθεί τεχνητός «θόρυβος» και αυτό προσπαθούσε να αφαιρέσει τον θόρυβο με τον βέλτιστο τρόπο. Το άλλο έκανε σύγκριση ανάμεσα στις πραγματικές εικόνες και στις εικόνες που είχαν υποστεί επεξεργασία αποθορυβοποίησης από το πρώτο νευρωνικό δίκτυο, προσπαθώντας να βρει την «πραγματική» εικόνα. Το πρώτο νευρωνικό δίκτυο, μέσα από αυτή τη διαδικασία, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν 25000 εικόνες, βελτιώθηκε μέχρι του σημείου όπου μπορούσε να αναπαράγει ακριβέστατες εικόνες αφαιρώντας τον ανεπιθύμητο θόρυβο.
Στη Ζωγραφική. Το έργο “The Night Watch” που χρονολογείται από το 1642, έχασε κάποια από τα περιφερειακά του τμήματα, όταν αυτά κόπηκαν, ώστε το υπόλοιπο έργο να προσαρμοστεί σε έναν τοίχο, στο δημαρχείο του Άμστερνταμ το 1715. Ωστόσο, ένα αντίγραφο αυτού του πίνακα, πριν κοπεί στις άκρες του, είχε ζωγραφίσει ένας άλλος Ολλανδός καλλιτέχνης, ο Gerrit Lundens.
Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από το αντίγραφο, ένα τεχνητό νευρωνικό δίκτυο που είχε «εκπαιδευτεί» στο μοναδικό στυλ του Rembrandt, μετά από μακρά διαδικασία, κατάφερε να αναπαράγει τα χαμένα κομμάτια που είχαν κοπεί το 1715, αποκαθιστώντας, με μοναδική ακρίβεια, το σύνολο αυτού του μεγάλου έργου. Τα τμήματα που αποκαταστάθηκαν από το νευρωνικό δίκτυο, θα εκτεθούν τον Σεπτέμβριο, περιφερειακά του πρωτότυπου έργου στο Rijksmuseum του Άμστερνταμ.
