Κυριακή 31 Ιουλίου 2022

Ο γαλάζιος πίδακας στην Ιώ

Αυτή η φωτογραφία ελήφθη από το διαστημικό όχημα “New Horizons” της NASA, το 2007 και βλέπουμε την Ιώ (αριστερά) και την Ευρώπη (δεξιά). Η Ιώ και η Ευρώπη είναι δυο από τους, τουλάχιστον 80, φυσικούς δορυφόρους του πλανήτη Δία. Η Ιώ φωτίζεται στην «πίσω» (δεξιά) πλευρά της από τον Δία.

 
Κάτι που προκαλεί την προσοχή του θεατή, είναι σίγουρα και ο γαλάζιος πίδακας στην Ιώ, ο οποίος υποδηλώνει ηφαιστειακή και γενικότερη γεωλογική δραστηριότητα. Όμως αυτή προκύπτει με έναν τρόπο διαφορετικό από αυτόν που γνωρίζουμε για τη Γη. Η ισχυρή βαρυτική παλιρροϊκή δύναμη που δέχεται η Ιώ καθώς κινείται στην ελλειπτική της τροχιά γύρω από ένα μεγάλο βαρυτικό σώμα όπως ο Δίας, οδηγεί τη μάζα της σε διαρκείς συμπιέσεις και παραμορφώσεις που τη θερμαίνουν, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει ηφαιστειακή δραστηριότητα. Αποτελεί ένα από τα 4 σώματα του ηλιακού μας συστήματος με επιβεβαιωμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα (τα άλλα 3 είναι η Γη, ο Εγκέλαδος και ο Τρίτων). Ο συγκεκριμένος πίδακας στη φωτογραφία, εκτείνεται σε ύψος εκατοντάδων χιλιομέτρων και περιέχει ενώσεις θείου που ευθύνονται και για το γαλάζιο χρώμα που βλέπουμε εδώ. 
 
Φωτογραφία: NASA / JPL / SWRI / Emily Lakdawalla (https://www.planetary.org/space.../io-and-europa-from-new)
 

 

Σάββατο 30 Ιουλίου 2022

Κεραυνός πέφτει σε αυτοκίνητα

Κεραυνός πέφτει σε κινούμενα αμάξια και στο δρόμο, κοντά στην Tampa της Florida, στις ΗΠΑ, την 1η Ιουλίου. Σε αυτό το εντυπωσιακό βίντεο, φαίνεται το αγώγιμο φωτεινό κανάλι πλάσματος της εκκένωσης, καθώς τα οχήματα περνάνε σχεδόν μέσα από αυτό.

 
Βίντεο: LSC/Michaelle Paul Whalen – Πηγή: https://twitter.com/LiveStormChaser
 
Άρθρο προστασίας από τους κεραυνούς: https://antisimvatikos.blogspot.com/2019/02/blog-post_3.html
 
Πώς δημιουργούνται οι κεραυνοί; Τι είναι το πλάσμα; Πόσα είδη εκκενώσεων υπάρχουν; Περισσότερα με φωτογραφίες και γραφήματα, τόσο στον τόμο Ι του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» που κυκλοφορεί σε 2η έκδοση όπως και στο πρόσφατο έργο «Παροδικά φωτεινά συμβάντα», στο οποίο υπάρχουν εκτενείς αναφορές και μπορείτε να τα αποκτήσετε με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής από τη σελίδα μας με ένα μήνυμα!

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022

Περσείδες και Υδροχοΐδες 2022

Η «βροχή των Περσειδών», η γνωστή καλοκαιρινή βροχή μετεώρων που οι περισσότεροι έχουν συνδέσει με τις θερινές τους διακοπές, κορυφώνεται τις επόμενες νύχτες (9-13/8 με τη μεγαλύτερη δραστηριότητα το βράδυ της 11/8). Το φεγγάρι φέτος θα αποτελέσει εμπόδιο στη θέασή της, καθώς τα βράδυ της κορύφωσης, το φεγγάρι θα είναι σχεδόν «γεμάτο» (πανσέληνος στις 12/8). Αυτό θα έχει ως συνέπεια να φαίνονται μόνο τα λαμπρότερα μετέωρα, ενώ τα αμυδρότερα θα τα «κρύβει» το φως του φεγγαριού. 

 
Τις προηγούμενες νύχτες πάντως (από τέλη Ιουλίου και ως τις 4-6/8), το φεγγάρι δύει γύρω στα μεσάνυχτα ή νωρίτερα (ανάλογα σε ποια βραδιά αναφερόμαστε), αφήνοντας το υπόλοιπο της νύχτας και ως το ξημέρωμα, σκοτεινό για την παρατήρηση του φαινομένου. Από τις 6/8 και μετά, σταδιακά και ως τις 12/8, θα δύει ολοένα και αργότερα και θα είναι όλο και λαμπρότερο (βλέπε και σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου). 
 
Αυτήν την περίοδο, υπάρχει και άλλη μία βροχή μετεώρων που συμβαίνει παράλληλα με τις Περσείδες και είναι οι δέλτα Υδροχοΐδες, οι οποίες κορυφώνονται στο τέλος Ιουλίου (29/7) και δίνουν περίπου 20 μετέωρα/ώρα στην κορύφωσή τους. Ωστόσο θα μπορείτε να τις δείτε (με μικρότερη συχνότητα μετεώρων) ως τις 20/8 περίπου. Έτσι από τα τέλη Ιουλίου και ως τις 4-6/8 για φέτος, είναι μια καλή περίοδος για να παρατηρήσετε και τις δυο βροχές ταυτόχρονα, αποφεύγοντας το φως του φεγγαριού.
 
Όσοι ξενυχτήσουν, είτε με καλή παρέα είτε μόνοι, και έχοντας την απαραίτητη υπομονή, κάτω από τον έναστρο ουρανό, δεν αποκλείεται να δουν και κάποιο πολύ μεγάλο και εντυπωσιακό μετέωρο, όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Αυτά, πολλές φορές, καταγράφονται νωρίς το βράδυ όσο ο αστερισμός του Περσέα είναι ακόμη χαμηλά. Στη συνέχεια, υπάρχουν αυξομειώσεις στη συχνότητα, ενώ προς το ξημέρωμα, μετά τις 3-4 κατά κανόνα, καταγράφονται περισσότερα.
 
Η «βροχή των Περσειδών» συμβαίνει κάθε καλοκαίρι από τις 17/7 ως τις 24/8 με αποκορύφωμα γύρω στις 9-13/8. Φέτος δεν αναμένεται κάποια έξαρση στη δραστηριότητά της, επομένως στην κορύφωσή της αναμένονται γύρω στα 80-100 μετέωρα ανά ώρα, υπό την προϋπόθεση ότι ο παρατηρητής είναι σε απολύτως σκοτεινό μέρος, στην ύπαιθρο μακριά από κάθε φως και η νύχτα είναι ανέφελη.
 
Η συχνότητα των μετεώρων μέσα στη νύχτα ποικίλει. Μπορεί να υπάρχουν «ήσυχες» περίοδοι ακολουθούμενες από ξεσπάσματα με 2-5 μετέωρα/λεπτό, κ.ο.κ. Τα μετέωρα φαίνονται σαν να έρχονται από τον αστερισμό του Περσέα (βορειοανατολικά στον ουρανό), για αυτό ονομάζονται και «Περσείδες», ωστόσο ο παρατηρητής μπορεί να κοιτάει οπουδήποτε στον ουρανό και κατά προτίμηση στα πιο σκοτεινά τμήματα (με τη λιγότερη φωτορύπανση στο σημείο που βρίσκεται) και σίγουρα μακριά από το ακτινοβόλο σημείο (π.χ. στο ζενίθ, νότια, δυτικά, ανατολικά ή οπουδήποτε έχει ανεμπόδιστη θέα και σκοτάδι γύρω του).
 
Ώρες ανατολής και δύσης Σελήνης για την Ελλάδα τον Αύγουστο του 2022: https://www.timeanddate.com/moon/greece/athens?month=8...
 
Φωτογραφία: https://doudoulakis.blogspot.com/ (Τμήμα του Γαλαξία μας με τον Δία και τον Κρόνο αριστερά, μαζί με ένα λαμπρό μετέωρο ακόμη πιο αριστερά. Διακρίνεται πράσινο και κόκκινο airglow).
 
Πολλά περισσότερα για τα μετέωρα, τους αστεροειδείς, τους κομήτες, την συχνότητα εμφάνισής τους, τον κίνδυνο σύγκρουσής τους με την Γη, τις «καταιγίδες μετεώρων» που αναμένονται στο μέλλον, με χάρτες, εικόνες, διαγράμματα κ.α. στις σελ. 59 και 68 του τόμου ΙΙ του έργου μας «Τα φυσικά φαινόμενα» τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής από τη σελίδα μας με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!
 

 

Κυριακή 24 Ιουλίου 2022

Μια λίμνη - έργο τέχνης

Σε αυτή τη φωτογραφία – έργο τέχνης, που ελήφθη από τον δορυφόρο Sentinel 2, στις 6/6, βλέπουμε τη λίμνη Carnegie. Πρόκειται για μια μεγάλη, «εφήμερη» λίμνη στη Δ. Αυστραλία με συνολική έκταση περίπου 5.700 km^2, μια από τις μεγαλύτερες της Αυστραλίας. Πήρε το όνομά της από τον David Carnegie, έναν εξερευνητή του εσωτερικού της Δυτικής Αυστραλίας. Περιβάλλεται κυρίως από ξηρά, ερημικά τοπία. Πολύ σπάνια γεμίζει με νερό όταν βρέχει ραγδαία. Σε ξηρά χρόνια, η λίμνη μετατρέπεται σε λασπώδη βάλτο.

Φωτογραφία: Sentinel-2B / L2A -- Πηγή: https://twitter.com/BrockmannCon


 

Σάββατο 23 Ιουλίου 2022

Ανατολή Σελήνης με το νότιο Σέλας πάνω από την Ανταρκτική

Ανατολή Σελήνης, με το Νότιο Σέλας να δεσπόζει στον έναστρο ουρανό της Ανταρκτικής, πάνω από τη βάση Amundsen – Scott και το τηλεσκόπιο του Νοτίου Πόλου σε πρώτο πλάνο. Φωτογραφία από τις 14/6 από τον Aman Chokshi (https://twitter.com/aman_chokshi)


 

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2022

Χρονική εξέλιξη κεραυνού νέφους-αέρος (CA)

Σε αυτές τις δυο εικόνες, βλέπουμε την εξέλιξη ενός κεραυνού νέφους-αέρα (δηλαδή από το νέφος προς τον αέρα, Cloud-to-Air ή CA), κατά τη διάρκεια ισχυρής καταιγίδας πάνω από την κεντρική Εύβοια, το βράδυ της 10ης Ιουνίου 2022. Πέρα από την «βήμα προς βήμα» εξέλιξή του (σε χρονικά βήματα των 0.04 δευτερολέπτων), παρατηρήστε, στην εικόνα που έχει μεγεθυμένη την εκκένωση, κάποιες μικρές μπλε/μωβ λωρίδες να εξέχουν από τις άκρες της, προς όλες τις κατευθύνσεις.

 
Αυτό το φαινόμενο προκαλείται όπου η τιμή του ηλεκτρικού πεδίου είναι ιδιαίτερα υψηλή, τόσο υψηλή ώστε να μπορεί να προκληθεί ιονισμός* των μορίων αζώτου και οξυγόνου της ατμόσφαιρας. Αυτό συμβαίνει στις άκρες της εκκένωσης η οποία προχωρά στο χώρο ιονίζοντας μόρια γύρω της. Η «επανασύνδεση» ηλεκτρονίων με τα μόρια και η επιστροφή του μορίου στην αρχική ενεργειακή του κατάσταση, οδηγεί σε αποβολή της περίσσειας ενέργειας με τη μορφή φωτός στο μπλε και ιώδες μέρος του ορατού φάσματος (δημιουργώντας αυτό το φαινόμενο που βλέπουμε στη φωτογραφία). Αν η ατμόσφαιρά μας αποτελούνταν από άλλου είδους αέριο (αντί για το μείγμα αζώτου και οξυγόνου, κυρίως), τότε θα είχε και άλλο χρώμα αυτό το φαινόμενο.
 
*Ιονισμός είναι η απόσπαση ηλεκτρονίων από τα μόρια της ατμόσφαιρας. Έτσι, ενώ υπό «φυσιολογικές» συνθήκες έχουμε ηλεκτρικά ουδέτερα μόρια, η απόσπαση αρνητικά φορτισμένων ηλεκτρονίων μας αφήνει με ένα αγώγιμο συνονθύλευμα αρνητικών (ηλεκτρονίων) και θετικών (ιόντων) φορτίων.
 

Κυριακή 17 Ιουλίου 2022

Κεραυνός πέφτει σε δέντρο! Καταγράφεται από κάμερα ασφαλείας σπιτιού

Εντυπωσιακό βίντεο από κάμερα ασφαλείας σπιτιού στην Tampa της Florida στις ΗΠΑ στις 20/6, με κεραυνό να καταλήγει στο δέντρο πάνω δεξιά. Επίσης, το παρμπρίζ του σταθμευμένου αυτοκινήτου, έτυχε να είναι τοποθετημένο έτσι, ώστε να μπορούμε να παρατηρήσουμε και το μεγαλύτερο τμήμα του κεραυνού, από την αντανάκλασή του σε αυτό.
 
Βίντεο: Yusuf Johnson --- Πηγή: https://twitter.com/DylanFedericoWX
 
Λεπτομέρειες για όλα τα είδη ηλεκτρικών εκκενώσεων στην ατμόσφαιρα και τρόπους προστασίας από τους κεραυνούς, όπως και άλλα πολλά συναρπαστικά θέματα, στον τόμο Ι του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα», τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής, με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

Σάββατο 16 Ιουλίου 2022

Οριζόντιο τόξο στη νότια Καρολίνα των ΗΠΑ

Οριζόντιο τόξο στην περιοχή Spartanburg County της Νότιας Καρολίνας των ΗΠΑ στις 27/6. Παρατηρήστε τα ξεχωριστά και έντονα χρώματά του. Θυμίζουμε ότι το οριζόντιο τόξο είναι ένα ατμοσφαιρικό οπτικό φαινόμενο που ξεχωρίζει από το γεγονός ότι έχει πολύ έντονα χρώματα (τα εντονότερα και εντυπωσιακότερα που θα δείτε σε οπτικό φαινόμενο), κάτι που προκαλείται από τη (διπλή) διάθλαση των ηλιακών ακτίνων από κάθετες, μεταξύ τους, πλευρές (την πλαϊνή και την κατώτερη) του παγοκρυστάλλου. Το οριζόντιο τόξο μπορεί να έχει σχετικά μεγάλο μήκος (εφόσον υπάρχουν ημιδιαφανή νέφη με εξαγωνικούς παγοκρυστάλλους) και παρουσιάζει σχεδόν μηδενική καμπυλότητα (για αυτό λέγεται και οριζόντιο). Στη χώρα μας μπορεί να εμφανιστεί από τέλη Απριλίου ως και Αύγουστο.

 
Πηγή: Samantha Weiss --- https://twitter.com/samanthapweiss
 
Στον τόμο Ι του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα», μπορείτε να δείτε φωτογραφίες με αυτά και άλλα φαινόμενα, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με λεπτομερείς εξηγήσεις και σχήματα για το πώς δημιουργούνται αλλά και πώς να τα αναζητάτε. Αποκτήστε τον από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής!

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2022

Πόσο εύκολη ήταν η δημιουργία της ζωής στη Γη και τον Άρη;

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Astrobiology στις 8/6, προστίθεται ένα ακόμη κομμάτι (και μάλιστα σημαντικό) στο παζλ της κατανόησης της προέλευσης της ζωής στον πλανήτη μας (και ίσως και στον Άρη). Στην έρευνα, συμπεραίνεται ότι RNA μπορεί να σχηματιστεί αυθόρμητα σε ηφαιστειακό γυαλί από λάβα βασάλτη, κάτι που ήταν άφθονο στη Γη, 4.3 δισεκατομμύρια έτη πριν το σήμερα.

 
Το ελκυστικό στοιχείο στην συγκεκριμένη έρευνα, είναι η απλότητα με την οποία προκύπτουν μόρια RNA με μήκος της τάξης των λίγων εκατοντάδων νουκλεοτιδίων. Το μόνο που χρειάζεται είναι η διήθηση/φιλτράρισμα τριφωσφορικών νουκλεοσιδίων μέσω του ηφαιστειακού γυαλιού. Επίσης, ο βομβαρδισμός της Γης από μετεωρίτες, την ίδια περίοδο, πέρα από απαραίτητα συστατικά (φώσφορος, νικέλιο), δημιουργούσε τοπικά ευνοϊκές συνθήκες για τη δημιουργία και μεγέθυνση των μοριακών «αλυσίδων». Η έρευνα αυτή δημιουργεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα απλά οργανικά μόρια και στη δημιουργία του πρώτου μορίου RNA με ικανό μήκος για την υποστήριξη της Δαρβινικής Εξέλιξης.
 
Η ίδια κατάσταση (ορυκτά, κρούσεις με μετεωρίτες) επικρατούσε και στον Άρη εκείνη την περίοδο. Ωστόσο, η διαφορά είναι ότι ο Άρης δεν είχε την ίδια τεκτονική δραστηριότητα που στη Γη έθαψε τους περισσότερους από τους βράχους εκείνης της περιόδου (τουλάχιστον τους παλαιότερους των 4 δισεκατομμυρίων ετών). Πολλοί από αυτούς, υπάρχουν στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη ακόμη και σήμερα. Οι τρέχουσες αποστολές εκεί, αποκτούν τεράστια σημασία ως προς αυτήν την έρευνα. Αν η ζωή στη Γη προέκυψε με αυτήν την απλή διαδικασία, τότε είναι πιθανό να συνέβη και στον Άρη τότε.
 
Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.liebertpub.com/doi/10.1089/ast.2022.0027
 
Περισσότερα θέματα πάνω στην Αστροβιολογία, την εξέλιξη της ζωής, τις πιθανές εξωτικές μορφές ζωής σε εξωπλανήτες ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτούς, πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, και άλλα πολλά συναρπαστικά θέματα, στον τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα», τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής, με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!
 

 

Τρίτη 12 Ιουλίου 2022

Οι πρώτες εντυπωσιακές φωτογραφίες του James Webb Space Telescope

ΕΙΣΑΓΩΓΗ / ΠΕΡΙ ΤΟΥ JAMES WEBB. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) ξεκίνησε το ταξίδι του στις 25/12/2021 (https://fkp2100.blogspot.com/2021/12/james-webb.html). Ένα τηλεσκόπιο από το οποίο, όπως έχουμε δει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας, υπάρχουν πολλές προσδοκίες και δικαίως. Θα «βλέπει» στο κοντινό και μέσο υπέρυθρο φάσμα, κάτι που θα του επιτρέψει να δει πολύ μακρύτερα (και πολύ πιο «πίσω» στο χρόνο) από ότι τα υπόλοιπα τηλεσκόπια που έχουμε χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα. Πιο πίσω από 13.5 δισεκατομμύρια έτη πριν το σήμερα, σε μια εποχή όπου στο Σύμπαν σχηματίζονταν οι πρώτοι γαλαξίες και τα πρώτα άστρα.

Για κάτι τέτοιο, το James Webb (που έλαβε το όνομά του από τον πρώην διευθυντή της NASA, την περίοδο 1961-68) θα έπρεπε να είναι εξοπλισμένο με ένα αρκούντως μεγάλο κάτοπτρο και να διατηρείται σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες προστατευμένο από την ηλιακή ακτινοβολία. Αυτές οι δυο απαιτήσεις από μόνες τους, ήταν αρκετές για να θέσουν μεγάλες προκλήσεις στους μηχανικούς της NASA, για το πώς να «πακετάρουν» μια ιδιαίτερα εύθραυστη αλλά και μεγάλη κατασκευή, σε έναν πύραυλο που θα την πάει στο διάστημα και στη συνέχεια να «ξεδιπλωθεί» βήμα-βήμα χωρίς κανένα πρόβλημα. Το συνολικό εγχείρημα είχε περίπου 400 «κρίσιμα» σημεία-βήματα, όπου αν έστω και σε ένα από αυτά, κάτι πήγαινε στραβά, τότε ολόκληρη η αποστολή θα βρισκόταν σε κίνδυνο. Τελικώς, πήγαν όλα καλά! 
 
Το τηλεσκόπιο βρίσκεται στο L2 (σημείο Lagrange 2, ένα από τα 5 σημεία Lagrange, στο σύστημα Γης – Ήλιου, τα οποία αποτελούν σημεία ισορροπίας ανάμεσα στις βαρυτικές δυνάμεις από το σύστημα και τη φυγόκεντρο δύναμη που έχει ο δορυφόρος, δηλαδή ιδανικά σημεία για τοποθέτηση δορυφόρων, καθώς η θέση τους παραμένει σταθερή, με τις ελάχιστες δυνατές διορθώσεις στην τροχιά τους). Βλέπε και επεξηγηματικό σχήμα με τα σημεία Lagrange.
 
 
Πώς έμοιαζε το πρώιμο σύμπαν; Πώς και πότε σχηματίστηκαν τα πρώτα αστέρια και οι γαλαξίες; Από τι αποτελείται η ατμόσφαιρα των εξωπλανητών και ποιοι πλανήτες (μπορεί να) φιλοξενούν ζωή; Το JWST θα αντιμετωπίσει αυτά τα θεμελιώδη και συναρπαστικά όπως και πολλά άλλα ερωτήματα που στηρίζουν τις απαρχές του ίδιου του σύμπαντος. 
 
Η ΠΡΩΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΑΘΕΟΣ ΠΕΔΙΟΥ. Μια πρώτη ματιά από τις δυνατότητές του, πήραμε σήμερα 12/7/2022. Η φωτογραφία που κυκλοφόρησε το ξημέρωμα (ώρα Ελλάδας) της 12ης Ιουλίου, αποτελεί την λεπτομερέστερη, μέχρι σήμερα, φωτογραφία ενός μικροσκοπικού τμήματος του πρώιμου Σύμπαντος. Είναι η 1η φωτογραφία βαθέος πεδίου του JWST και ελήφθη με δεδομένα 12.5 ωρών από το τηλεσκόπιο (όταν το Hubble, για σύγκριση, σε ανάλογες φωτογραφίες βαθέος πεδίου, χρειαζόταν βδομάδες). Απεικονίζει το γαλαξιακό σμήνος SMACS 0723, περίπου στο κέντρο της φωτογραφίας, όπως ήταν 4.6 δισεκατομμύρια έτη πριν το σήμερα (καθώς βρίσκεται τόσα έτη φωτός μακριά από εμάς, άρα τόσο χρόνο χρειάζεται το φως για να φτάσει σε εμάς), ενώ υπάρχουν γαλαξίες σε αυτήν που «χρονολογούνται» ως και παραπάνω από 13 δισεκατομμύρια έτη πριν το σήμερα (βλέπε εδώ: https://www.esa.int/.../Webb_spectra_identify_galaxies_in... ). 
 
 
Τι είναι όμως αυτοί οι «παραμορφωμένοι» γαλαξίες; Η μάζα αυτού του σμήνους (SMACS 0723), είναι αρκούντως μεγάλη, ώστε να δρα ως «βαρυτικός φακός». Αυτός αποτελεί ένα φαινόμενο που έχουμε δει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας και συνίσταται στην οπτική παραμόρφωση αστρικών αντικειμένων που βρίσκονται πίσω από το σμήνος (στη συγκεκριμένη περίπτωση), λόγω της εκτροπής της πορείας του φωτός από το σμήνος που βρίσκεται ανάμεσα σε εμάς και αυτά, κάτι που, στη φωτογραφία, διακρίνεται ως παραμόρφωση σε διάφορα αντικείμενα, κυρίως σε γαλαξίες. Παρατηρήστε ότι κάποιοι γαλαξίες φαίνονται «τεντωμένοι» σχηματίζοντας τόξα ή ακόμη και «δαχτυλίδια» κάποιες φορές, γύρω από το σμήνος. Βλέπε και επεξηγηματικό σχήμα περί «δαχτυλιδιών του Einstein», για το πώς λειτουργούν οι «βαρυτικοί φακοί». 
 
 
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΗ. Πρόκειται για τον εξωπλανήτη WASP-96 b, ο οποίος βρίσκεται στον Γαλαξία μας και σε απόσταση 1150 ετών φωτός μακριά από εμάς, στον αστερισμό του Φοίνικα (ορατός από το νότιο ημισφαίριο). Πρόκειται για έναν θερμό «αέριο γίγαντα» (συγκρίσιμο σε διαστάσεις με τον Δία), με θερμοκρασία επιφανείας άνω των 1000 βαθμών Κελσίου, ολοκληρώνοντας μια περιφορά γύρω από το άστρο του σε μόλις 3.5 μέρες. Βρίσκεται πολύ κοντά στο άστρο του (περίπου το 1/9 της απόστασης του Ερμή από τον Ήλιο μας, για σύγκριση). Το JWST ανίχνευσε υδρατμούς μαζί με νέφη και ομίχλη στον συγκεκριμένο εξωπλανήτη, αναδεικνύοντας την ανεπανάληπτη δυνατότητα που έχουμε πλέον, να αναλύουμε δεδομένα από ατμόσφαιρες εξωπλανητών σε αποστάσεις εκατοντάδων και χιλιάδων ετών φωτός μακριά, ώστε να ανιχνεύουμε δυνητικά κατοικήσιμους εξωπλανήτες (ερευνώντας για στοιχεία-«κλειδιά», όπως νερό, μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα, οξυγόνο, κ.α.). Το φάσμα ελήφθη καθώς ο εξωπλανήτης έκανε διέλευση μπροστά από το άστρο του (βλέπε επεξηγηματικό σχήμα φωτομετρίας διέλευσης).
 

 
Η ΤΡΙΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / Ο «ΘΑΝΑΤΟΣ» ΕΝΟΣ ΑΣΤΡΟΥ. Πρόκειται για ένα πλανητικό νεφέλωμα, με όνομα NGC 3132 το οποίο βρίσκεται περίπου 2500 έτη φωτός μακριά. Στο κέντρο του νεφελώματος, βρίσκεται ένα διπλό σύστημα αστέρων πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Το πιο αμυδρό από αυτά, έχασε τμήματα της μάζας του μετά από διαδοχικές εκρήξεις που σήμαναν και το τέλος της «ζωής» του. Αυτό το υλικό, απομακρύνεται σε διαδοχικά κελύφη, ακτινικά προς τα έξω, δημιουργώντας αυτό το εντυπωσιακό σκηνικό. Το JWST μπορεί να ανιχνεύσει τη σύσταση αυτών των στρωμάτων υλικού, ώστε να κατασκευαστεί ένα ακριβές χρονοδιάγραμμα της διαδικασίας, με ανεπανάληπτη λεπτομέρεια. Το άλλο άστρο του διπλού συστήματος, βρίσκεται σε πιο πρώιμο στάδιο της αστρικής του εξέλιξης και είναι πιθανό να συνεισφέρει και αυτό, με τη σειρά του, σε ένα ακόμη πλανητικό νεφέλωμα στο μέλλον. Όλο αυτό το υλικό, διασκορπίζεται στον μεσοαστρικό χώρο, με το πέρασμα του χρόνου, και κάποια στιγμή θα αποτελέσει την πρώτη ύλη για τη δημιουργία ενός νέου άστρου ή πλανήτη, κάπου αλλού.
 

 
Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / ΕΞΕΛΙΞΗ ΓΑΛΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΕΣ ΟΠΕΣ. Σε αυτήν την φωτογραφία, βλέπουμε 5 γαλαξίες (λέγεται Stephan’s Quintet ή HCG 92) εκ των οποίων μόνο οι 4 είναι «μαζί» στην πραγματικότητα, αλληλεπιδρώντας βαρυτικά, και βρίσκονται περίπου 290 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Ο πέμπτος (πιο αριστερά από όλους) βρίσκεται πολύ πιο μπροστά και πιο κοντά σε εμάς, απέχοντας 40 εκατομμύρια έτη φωτός. Χαρακτηριστικό της λεπτομέρειας της φωτογραφίας είναι το ότι μπορεί κάποιος να διακρίνει και πολλά άστρα σε αυτόν τον γαλαξία. Από τους άλλους 4 γαλαξίες, αυτός που βρίσκεται στην κορυφή (NGC 7319), φιλοξενεί έναν ενεργό γαλαξιακό πυρήνα (μια υπερμαζική μελανή οπή με μάζα 24 εκατομμύρια φορές αυτής του Ήλιου) η οποία ακτινοβολεί ενέργεια ίση με εκείνη 40 δισεκατομμυρίων Ήλιων. Η ανεπανάληπτη λεπτομέρεια με την οποία μπορούμε να παρατηρήσουμε τέτοια συστήματα, θα μας επιτρέψει, εκτός των άλλων, να κατανοήσουμε περισσότερα για το ρυθμό με τον οποίο «τρέφονται» και μεγαλώνουν οι υπερμαζικές μελανές οπές όπως η προαναφερθείσα. 
 
 
Η ΠΕΜΠΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ. Σε αυτή τη φωτογραφία, βλέπουμε μια λεπτομέρεια από το νεφέλωμα της Τρόπιδος (Carina nebula) και πιο συγκεκριμένα, μια περιοχή γέννησης αστέρων (με όνομα NGC 3324, 7600 έτη φωτός μακριά). Η σκόνη και τα αέρια που βλέπουμε εδώ, αποτελούν πρώτη ύλη για τη δημιουργία αστέρων. Για πρώτη φορά βλέπουμε με τέτοια λεπτομέρεια μια τέτοια περιοχή, κάτι που μας αποκαλύπτει πάρα πολλές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα εκεί. Αυτό συμβαίνει χάρη στο υπέρυθρο φάσμα του JWST, που μπορεί να διαπεράσει την κοσμική σκόνη και να αποκαλύψει «μυστικά» που δεν μπορούσαμε να δούμε σε αντίστοιχες φωτογραφίες στο ορατό φάσμα. Με αυτόν τον τρόπο, αναμένεται να κατανοήσουμε περισσότερα σχετικά με την αστρογένεση και τις ισορροπίες που καθορίζουν τον αριθμό των άστρων που θα δημιουργηθούν σε τέτοιες περιοχές.
 
 
-----------------------------------------
 
Φωτογραφίες: JWST / NASA, ESA, CSA, STScI.
 
Φωτογραφία σύγκρισης Hubble/Webb: Jason Major (https://twitter.com/JPMajor)
 
Περισσότερα για τη διαστημική εξερεύνηση, τις προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά και το μέλλον της ανθρωπότητας και του Σύμπαντος, στον τόμο ΙΙΙ, τον πιο συναρπαστικό τόμο της τριλογίας «Τα φυσικά φαινόμενα», τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!
 
Περισσότερα για τους βαρυτικούς φακούς, τη Γενική αλλά και την Ειδική Σχετικότητα, όπως και την Κοσμολογία, θα βρείτε στον τόμο ΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα», τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

Κυριακή 10 Ιουλίου 2022

Τα ίχνη του ηφαιστείου Bezymianny

Η τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου Bezymianny, στις 28/5/2022, άφησε αυτό το «σκοτεινό» ίχνος στάχτης στο χιονοσκεπές έδαφος της χερσονήσου Kamchatka στην ανατολική Ρωσία. Το ηφαίστειο, σε αυτήν την εικόνα που ελήφθη στις 3/6 από τον δορυφόρο Sentinel 2, βρίσκεται πάνω αριστερά και δεν φαίνεται ολόκληρο.

 
Το ηφαίστειο αυτό δημιουργήθηκε πριν από 4700 έτη και είναι ενεργό κατά περιόδους, τα τελευταία 3000 έτη. Θεωρήθηκε ανενεργό μέχρι που ξεκίνησε μια νέα περίοδος δραστηριότητας από το 1955 και μετά. Η κορυφή του ηφαιστείου βρίσκεται σε ύψος 3000 m περίπου. Η έκρηξη του φετινού Μαΐου, δημιούργησε μια στήλη στάχτης, η οποία έφτασε τα 15 km σε ύψος. 
 
Φωτογραφία: Copernicus – Sentinel 2 – ESA / Iban Ameztoy (https://twitter.com/i_ameztoy/status/1533697574351380480)
 

 

Σάββατο 9 Ιουλίου 2022

Το νέφος της Κασπίας

Το μεγαλύτερο τμήμα της Κασπίας θάλασσας (η μεγαλύτερη «κλειστή» θάλασσα του πλανήτη), συνήθως είναι καλυμμένο από νέφη. Ωστόσο, στις 28/5, ένας ιδιαίτερος νεφικός σχηματισμός, που συνελήφθη από τον δορυφόρο Terra της NASA, απέκτησε τα δικά του «15 λεπτά δημοσιότητας» στο διαδίκτυο. Η ευδιάκριτη «κοφτή» συνοριακή γραμμή του, το έκανε να ξεχωρίζει από το περιβάλλον του. Αυτού του είδους τα ευδιάκριτα και «κοφτά» σύνορα, δημιουργούνται συνήθως όταν συναντώνται δυο αέριες μάζες με τελείως διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. 

 
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θερμή και ξηρή αέρια μάζα από τα Βαλκάνια, συνάντησε την ψυχρότερη και υγρή αέρια μάζα πάνω από την Κασπία. Η ανάμειξή τους, οδήγησε τοπικά σε συμπύκνωση δημιουργώντας αυτό το νέφος (λέγεται στρωματο-σωρείτης ή strato-cumulus, με το ύψος του συγκεκριμένου να εκτιμάται γύρω στο 1.5 km πάνω από την υδάτινη επιφάνεια), το οποίο αργότερα κινήθηκε προς την ξηρά στα βορειοδυτικά και διαλύθηκε.
 
Φωτογραφία: NASA / Terra (MODIS)
 

 

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2022

Κεραυνοί με διπλό ουράνιο τόξο

Μια εντυπωσιακή φωτογραφία του Παναγιώτη Τσούρα από τη Βοιωτία, σε μια από τις καταιγίδες του Ιουνίου με διπλό ουράνιο τόξο και κεραυνό. Όταν μια καταιγίδα απομακρύνεται σε πλευρά αντίθετη από τον Ήλιο (π.χ. προς τα ανατολικά, ενώ ο Ήλιος είναι στη δύση ή το αντίστροφο), τότε τα σταγονίδια της βροχής που βρίσκεται στην «ουρά» της καταιγιδοφόρας νέφωσης, δημιουργούν το διπλό ουράνιο τόξο (το «κανονικό» ή πρωτεύον που είναι και πιο έντονο, από απλή ανάκλαση του ηλιακού φωτός στα σταγονίδια βροχής και το δευτερεύον και πιο αμυδρό από διπλή ανάκλαση που είναι και σπανιότερη). Αν τύχει και η καταιγίδα δώσει κάποιες τελευταίες εκκενώσεις στο πίσω μέρος της, καθώς απομακρύνεται, κάτι που μπορεί να συμβεί, όπως εδώ, τότε έχουμε αυτό το υπέροχο θέαμα που συνέλαβε ο Παναγιώτης.

 
Στον τόμο Ι του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα», μπορείτε να δείτε φωτογραφίες με αυτά και άλλα εντυπωσιακά, σπάνια αλλά και άγνωστα φαινόμενα, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με λεπτομερείς εξηγήσεις και σχήματα για το πώς δημιουργούνται αλλά και πώς να τα αναζητάτε. Πιο συγκεκριμένα θα δείτε πόσα είδη εκκενώσεων υπάρχουν και πώς μπορείτε να προστατευτείτε από τους κεραυνούς. Αποκτήστε τον τόμο αυτό από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής!
 

 

Κυριακή 3 Ιουλίου 2022

Εντυπωσιακοί ιριδισμοί σε pileus στη νότια Καρολίνα

Το σχεδόν ψυχεδελικό αυτό σκηνικό, αντίκρυσαν όσοι κοιτούσαν στον ουρανό, στις 3/6, στην περιοχή Myrtle Beach, στη νότια Καρολίνα των ΗΠΑ. Το έχουμε δει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας και πρόκειται για ιριδισμό ο οποίος συμβαίνει στην κορυφή ενός αναπτυσσόμενου καταιγιδοφόρου νέφους και συγκεκριμένα στο νέφος pileus* (το νέφος που μοιάζει με ιριδίζον «καπέλο» πάνω από το σκούρο νέφος) το οποίο έχει δημιουργηθεί στην κορυφή του. Η κατάλληλη θέση του ήλιου πίσω από το νέφος, σε σχέση με τον παρατηρητή, βοηθά στη δημιουργία των ιριδισμών σε αυτό το νέφος-«καπέλο» (Pileus).

 
Οι συγκεκριμένοι ιριδισμοί είναι ένα φαινόμενο περίθλασης που προκαλείται από μικροσκοπικά σταγονίδια ή παγοκρυστάλλους που διασκορπίζουν το φως. Αν οι κρύσταλλοι του νέφους είναι μεγαλύτεροι, τότε οδηγούμαστε στην κατηγορία των οπτικών φαινομένων που ανήκει η άλως, τα παρήλια και άλλα αντίστοιχα φαινόμενα διάθλασης που έχουμε δει κατά καιρούς σε αναρτήσεις μας.
 
*Τα νέφη pileus είναι βραχύβια και δημιουργούνται πάνω από αναπτυσσόμενα, εν δυνάμει καταιγιδοφόρα νέφη. Το ισχυρό ανοδικό ρεύμα των τελευταίων ωθεί σε ανύψωση την αέρια μάζα πάνω από αυτά, μέχρι να συμπυκνωθεί, δημιουργώντας αυτό το, εντυπωσιακό πολλές φορές, «καπέλο». Η εμφάνισή του, είναι συχνά, αλλά όχι απόλυτα, οιωνός ισχυρών καταιγίδων, καθώς «μαρτυρά» την ύπαρξη ισχυρών ανοδικών ρευμάτων.
 
Φωτογραφία: Hillary Anne – Πηγή: https://twitter.com/EdPiotrowski
 
Στον τόμο Ι του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα», μπορείτε να δείτε φωτογραφίες με αυτά και άλλα εντυπωσιακά, σπάνια αλλά και άγνωστα φαινόμενα, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με λεπτομερείς εξηγήσεις και σχήματα για το πώς δημιουργούνται αλλά και πώς να τα αναζητάτε. Αποκτήστε τον από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής!
 

 

Σάββατο 2 Ιουλίου 2022

Η μεγαλύτερη φυσική "δεξαμενή" αλατιού στον πλανήτη

Στη δορυφορική αυτή φωτογραφία βλέπουμε ένα πολύ μικρό τμήμα της μεγαλύτερης φυσικής «δεξαμενής αλατιού» στον πλανήτη, της Salar de Uyuni στη Βολιβία. Η συνολική έκτασή της είναι 10000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και βρίσκεται σε ύψος 3.7 km, δίπλα στις Άνδεις. Αυτή η έκταση δημιουργήθηκε από τη σταδιακή εξάτμιση λιμνών που υπήρχαν περίπου 40000 έτη πριν το σήμερα, στην περιοχή. Τώρα καλύπτεται από ένα στρώμα αλατιού με πάχος μερικών μέτρων. Το εξωπραγματικό τοπίο της περιοχής, έχει χρησιμοποιηθεί για το γύρισμα ταινιών όπως “Star Wars: The Last Jedi”, “The Fall”, κ.α.

 
Όσο για τα ορθογώνια που φαίνονται αριστερά στη φωτογραφία, οι αναγνώστες μας γνωρίζουν από παλαιότερες αναρτήσεις μας, ότι πρόκειται για δεξαμενές εξάτμισης αλμυρού νερού και η διαφορά στο χρώμα υποδηλώνει διαφορά στην αλατότητα του νερού. Το χρώμα εξαρτάται από τους μικροοργανισμούς που υπάρχουν σε κάθε μία από αυτές τις ρηχές λίμνες με το εξατμιζόμενο νερό. Σε γενικές γραμμές, τα πορτοκαλί-κόκκινα άλγη απαντώνται σε ύδατα μεσαίας ως μεγάλης αλατότητας ενώ τα γαλάζια-πράσινα σε ύδατα μικρής αλατότητας. Επομένως, από τη φωτογραφία, αντιλαμβανόμαστε, λόγω του χρώματος, ότι βρισκόμαστε στην 2η περίπτωση.
 
Φωτογραφία: Copernicus – Sentinel 2 – ESA / Πηγή: https://twitter.com/i_ameztoy/status/1533359395576365056
 

 

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022

Καταγραφή νευρωνικής δραστηριότητας ποντικών

Σε αυτό το βίντεο, βλέπουμε τη διαρκή πυροδότηση νευρώνων, όπως καταγράφηκε σε εγκέφαλο ποντικού, σε μια πρωτοποριακή έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στις 19/5 στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Nature. Μοιάζει με τα άστρα που «τρεμοπαίζουν» στον νυχτερινό ουρανό. Γιατί όμως αυτή η έρευνα είναι τόσο σημαντική;

 
Στη συγκεκριμένη έρευνα, καταγραφήκε η νευρωνική δραστηριότητα χιλιάδων νευρώνων ταυτόχρονα, από 8 διαφορετικές περιοχές εγκεφάλων ποντικών για αρκετές μέρες. Τα ποντίκια εκτελούσαν ασκήσεις οπτικής αναγνώρισης μοτίβων και δράσης ανάλογα με τα μοτίβα που έβλεπαν. Τα ποντίκια είχαν τροποποιηθεί γενετικά για να εκφράζουν μια φθορίζουσα πρωτεΐνη σε μια συγκεκριμένη κατηγορία νευρώνων του εγκεφαλικού φλοιού, έτσι ώστε όταν ένας νευρώνας πυροδοτείται, να λάμπει πιο έντονα, επιτρέποντας στους ερευνητές να απεικονίσουν τη δραστηριότητά του (βλέπε βίντεο της ανάρτησης).
 
Αυτό που προκύπτει, είναι μια λεπτομερής εικόνα του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται οπτικά ερεθίσματα. Από την αντίληψη έως τη διάκριση/αναγνώριση και τη συμπεριφορική απόκριση. Ένας πλούτος πληροφοριών που θα επηρεάσει τεχνολογίες όπως οι διεπαφές εγκεφάλου-υπολογιστή (BMIs ή BCIs) και η μηχανική όραση (machine vision). Επίσης, αυτή είναι η πρώτη έρευνα στην οποία έχει καταγραφεί η νευρωνική δραστηριότητα σε ολόκληρο τον οπτικό φλοιό σε ανάλυση κυττάρου (ή σε κυτταρικό επίπεδο, όπως λέγεται). 
 
Στα πρώτα 0.2 δευτερόλεπτα, από τη στιγμή που ο ποντικός βλέπει ένα μοτίβο, διαπιστώθηκε ότι πολλοί εγκεφαλικοί νευρώνες ενεργοποιούνται ταυτόχρονα για το ίδιο πράγμα. Αυτό αποτελεί μεν «πλεονασμό», όμως βοηθά στην αρχική αναγνώριση ενός αντικειμένου. Όταν εμείς βλέπουμε ένα αντικείμενο, π.χ. ένα βιβλίο, θα χρειαστούμε λίγο χρόνο για να διαπιστώσουμε αν είναι δικό μας, αν το έχουμε διαβάσει ή άλλες λεπτομέρειες για αυτό, όμως σχεδόν «αυτόματα», ο εγκέφαλός μας θα αναγνωρίσει ότι πρόκειται για βιβλίο και όχι για κάτι άλλο. 
 
Σε 0.5 δευτερόλεπτα, οι ερευνητές πλέον μπορούσαν να καταλάβουν, μόνο μέσω των εγκεφαλικών καταγραφών, τι έβλεπε ο ποντικός. Σε αυτό βοηθά και ο ρόλος του λεγόμενου «νευρωνικού θορύβου». Ο «νευρωνικός θόρυβος» αναφέρεται σε, φαινομενικά τυχαίες διακυμάνσεις, στην ηλεκτρική δραστηριότητα εντός των νευρωνικών δικτύων του εγκεφάλου. Αυτές οι διακυμάνσεις δεν σχετίζονται με την κωδικοποίηση μιας απόκρισης σε εσωτερικά ή εξωτερικά ερεθίσματα. Ωστόσο, ο «νευρωνικός θόρυβος», έχει μοτίβα. Δεν είναι τυχαίος. Υπάρχει συσχέτιση στις διακυμάνσεις της πυροδότησης ανάμεσα σε ζευγάρια νευρώνων από μέρα σε μέρα και αυτό που διαπιστώθηκε είναι ότι, όταν το μοντέλο λάμβανε αυτόν τον «θόρυβο» υπόψη, ήταν πολύ αποτελεσματικότερο και ακριβές. 
 
Ωστόσο, τα σημαντικά ευρήματα της έρευνας δεν σταματούν εκεί. Στο 1 δευτερόλεπτο, οι ερευνητές μπορούσαν να προβλέψουν πλέον τι θα κάνει ο ποντικός (ως αντίδραση σε αυτό που είδε), από την εγκεφαλική του δραστηριότητα. Ο οπτικός φλοιός λαμβάνει την πληροφορία και τη «μοιράζεται» με τις υπόλοιπες περιοχές του εγκεφάλου. Αυτές «συναποφασίζουν» για το τι θα γίνει και στη συνέχεια «κοινοποιούν» την απόφαση σε όλες τις περιοχές του εγκεφάλου (και στον οπτικό φλοιό, κάτι που δεν ήταν προφανές ή αναμενόμενο για αρκετούς). Αυτό το τελευταίο εύρημα, υποστηρίζει ότι ο οπτικός φλοιός δραστηριοποιείται περισσότερο και δεν συνεισφέρει/ενεργοποιείται αποκλειστικά και μόνο στην όραση.
 
Τα παραπάνω, θα μπορούσαν να επιλύσουν προβλήματα και τεχνικές δυσκολίες σε ασθενείς που χρησιμοποιούν BCIs (μέσω της συμπερίληψης του νευρωνικού θορύβου) προσφέροντας πολύ μεγαλύτερη αυτονομία, ενώ στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης και συγκεκριμένα της μηχανικής όρασης, η έρευνα ανοίγει το δρόμο για μηχανές που θα μπορούσαν να ενσωματώσουν και συνδυάσουν αποτελεσματικά, οπτικά και μη-οπτικά ερεθίσματα, κάτι που αποτελεί ένα βασικό πρώτο βήμα προς την κατασκευή μηχανών που θα μπορούν να σχεδιάζουν, να φαντάζονται και να σκέφτονται.
 
Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.nature.com/articles/s41586-022-04724-y
 
Video: Από την παραπάνω έρευνα (Ebrahimi et al, Nature 2022).
 
Μάθετε πολλά περισσότερα για την τεχνητή νοημοσύνη, τα νευρωνικά δίκτυα, τα BCIs/BMIs, και τις εξελίξεις που θα μπορούσαμε να δούμε στο μέλλον, όπως επίσης και τις προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, στον τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» τον οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!