Το ανοσοποιητικό σύστημα «θυμάται». Αυτή η «μνήμη» συνήθως προέρχεται από προηγούμενες απειλές που έχει αντιμετωπίσει ο οργανισμός, όπως βακτήρια και ιούς, και αποτελεί πλεονέκτημα. Αλλά όταν αυτή η μνήμη δημιουργείται από εσωτερικούς παράγοντες, όπως η χρόνια φλεγμονή, μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια, προκαλώντας λανθασμένη ανοσολογική απόκριση.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Cell στις 27/4, ερευνητές παρουσιάζουν τον μηχανισμό με τον οποίο η ανοσολογική μνήμη, από μία παλαιότερη φλεγμονή (ασθένεια των ούλων, σε αυτήν την έρευνα), μπορεί να αυξήσει την ευαισθησία για μια άλλη (π.χ. εδώ, αρθρίτιδα), μέσω αλλαγών στα ανοσοκύτταρα του μυελού των οστών.
Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν ποντίκια, και η ομάδα έδειξε ότι οι ποντικοί-λήπτες σε μεταμόσχευση μυελού των οστών, είχαν προδιάθεση για πιο σοβαρή αρθρίτιδα εάν ο δότης τους είχε φλεγμονή στα ούλα. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι αυτός ο μηχανισμός δεν αφορά μόνο τις συγκεκριμένες φλεγμονές που εξετάστηκαν εδώ.
Επίσης, αυτή η «μεταφορά ανοσολογικής μνήμης» από τον δότη μυελού των οστών στον λήπτη, πιθανόν να οδηγήσει σε επανεξέταση του τρόπου με τον οποίο επιλέγονται οι δότες μυελού των οστών, καθώς οι δότες με συγκεκριμένους τύπους ανοσολογικής μνήμης από παλαιότερες φλεγμονές, μπορεί να θέσουν τους λήπτες σε υψηλότερο κίνδυνο φλεγμονωδών νόσων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου