Εντυπωσιακή λήψη στις 4/5, στην Alberta του Καναδά, εν ώρα καταιγίδας όπου φαίνεται όλο το μήκος του κεραυνού από το νέφος ως το σημείο που «χτύπησε» στο έδαφος, σχετικά κοντά στον φωτογράφο.
Οι κεραυνοί εκκινούν μέσα από την καταιγιδοφόρα νέφωση, όπου σε πρώτη φάση, μια ομάδα ηλεκτρικών φορτίων, συνιστά την αιχμή ενός ηλεκτροφόρου «οδηγού» (ονομάζεται «βηματικός οδηγός» καθώς αναπτύσσεται κατά βήματα προς τα κάτω, προς το έδαφος, ενώ η αγγλική ορολογία είναι stepped leader).
Στην αιχμή αυτή, το ηλεκτρικό πεδίο είναι πολύ ισχυρότερο σε σχέση με εκείνο στο περιβάλλον της και υπερβαίνει την τιμή κατάρρευσης του διηλεκτρικού (του ατμοσφαιρικού αέρα εν προκειμένω). Έτσι, εκεί, αναπτύσσονται κατερχόμενοι δενδρίτες («διάδρομοι» όπου πραγματοποιούνται ιονισμοί των μορίων του αέρα) που μοιάζουν με μικροσκοπικοί κεραυνοί. Όταν τα φορτία που θα συσσωρευτούν εκεί είναι αρκετά, τότε το διηλεκτρικό (ο ατμοσφαιρικός αέρας) καταρρέει δημιουργώντας ένα (παροδικά φωτεινό) βήμα πλάσματος. Αυτό αποτελεί το επόμενο «βήμα» του βηματικού οδηγού και η διαδικασία επαναλαμβάνεται πολλές φορές (και πολύ γρήγορα), μέχρι να προστεθούν αρκετά βήματα, ώστε ο οδηγός να πλησιάσει αρκετά τα ανερχόμενα κανάλια (upward streamers) αντίθετου ηλεκτρικού φορτίου που ξεπηδούν, με τη σειρά τους, από το έδαφος. Ένα από αυτά τα κανάλια, θα ενωθεί τελικά με τον κατερχόμενο βηματικό οδηγό και θα ξεσπάσει ο κεραυνός.
Στη φωτογραφία, όπως και σε κάθε φωτογραφία κεραυνού, κάθε μικρό «ζιγκ-ζαγκ» είναι και ένα «βήμα» του «τυχαίου περιπάτου» που κάνουν τα ηλεκτρικά φορτία του βηματικού οδηγού, δημιουργώντας έναν «αγώγιμο εναέριο διάδρομο» λίγο πριν ξεσπάσει ο κεραυνός. Ο διάδρομος αυτός «φωταγωγείται», τη στιγμή που κλείνει το κύκλωμα ανάμεσα στα φορτία που κατέρχονται από το νέφος, και στα αντίθετα φορτία που ανέρχονται από το έδαφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου