Οι περισσότεροι μετεωρίτες (μετέωρα ή «πεφταστέρια» κατά το κοινώς λεγόμενο, τμήμα των οποίων έχει περάσει από τη γήινη ατμόσφαιρα και έχει καταφέρει να φτάσει στην επιφάνεια της Γης) πέφτουν στη θάλασσα και αυτό είναι αναμενόμενο, καθώς το 70% του πλανήτη μας καλύπτεται από νερό. Ωστόσο, ορισμένες φορές πέφτουν και στην ξηρά, όπως με αυτόν που έπεσε στην Αριζόνα των ΗΠΑ, 50000 έτη πριν το σήμερα και τον κρατήρα του οποίου βλέπουμε σε φωτογραφία που ελήφθη από τον δορυφόρο LandSat 8 στις 16/5.
Ο συγκεκριμένος κρατήρας είναι «καλοδιατηρημένος» προσφέροντας πεδίο έρευνας για τους επιστήμονες. Ο μετεωρίτης που προκάλεσε αυτόν τον κρατήρα, εκτιμάται ότι είχε διάμετρο περίπου 50 μέτρων και θα κατέστρεφε μια μεγάλη πόλη αν έπεφτε σε αυτήν. Ο κρατήρας στο έδαφος έχει διάμετρο 1.2 km.
Γενικότερα, δεν χρειάζεται να έχει μεγάλη διάμετρο ένας μετεωρίτης για να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές. Η τελική ταχύτητα που έχει λίγο πριν χτυπήσει το έδαφος, η γωνία με την οποία προσκρούει και το μέρος στο οποίο πέφτει (στεριά/θάλασσα) παίζουν μεγάλο ρόλο, ενώ μεγάλες καταστροφές μπορούν να προκληθούν και από την εκρηκτική εξαΰλωσή του σε σχετικά χαμηλό ύψος (π.χ. Chelyabinsk 2013 με διάμετρο μετεωρίτη ~20 m αλλά και Tunguska 1908 με εκτιμώμενη διάμετρο της τάξης των 100 m).
Ένας μετεωρίτης με διάμετρο της τάξης του χιλιομέτρου, είναι αρκετά μεγάλος για να έχει συνέπειες σε παγκόσμια κλίμακα. Για σύγκριση, ο μετεωρίτης Chicxulub που έπεσε στο Μεξικό πριν 65 εκατομμύρια έτη, και θεωρείται ως ο κύριος παράγοντας αφανισμού των δεινοσαύρων, είχε διάμετρο «μόλις» 15 km, με τον κρατήρα του να έχει διάμετρο 180 km.
Φωτογραφια: LandSat 8 (OLI), 16/5/2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου