Θα θυμάστε ότι ο αστεροειδής 2024 YR4 είχε, αρχικά, μια πολύ μικρή πιθανότητα να χτυπήσει τη Γη τον Δεκέμβριο του 2032. Αργότερα, με περισσότερες μετρήσεις, υπολογίστηκε πως είναι πιο πιθανό να χτυπήσει τον φυσικό μας δορυφόρο. Μπορείτε να δείτε την αντίστοιχη ανάρτησή μας εδώ, με όλες τις λεπτομέρειες, εδώ: https://www.facebook.com/TaFisikaFainomena/videos/688226507092196/
Αυτό που γνωρίζουμε σήμερα για αυτόν, είναι ότι έχει μια πιθανότητα περίπου 4% να χτυπήσει τη Σελήνη στις 22/12/2032, ενώ με μετρήσεις από το James Webb καθορίστηκε ότι η διάμετρός του είναι περίπου 60 μέτρα (συγκρίσιμος με εκείνον στο συμβάν της Tunguska και περίπου 3 φορές μεγαλύτερος από εκείνον στο Chelyabinsk). Αν και αρχικά μπορεί να σκεφτεί κάποιος ότι αυτό θα είναι ένα φαντασμαγορικό σόου, η απειλή για τη Γη υφίσταται έμμεσα αυτή τη φορά. Αυτό διότι υπολογίστηκε πως μια πιθανή σύγκρουση του αστεροειδή αυτού με τη Σελήνη, θα εκτόξευε μικρομετεωροειδή (μικρά κομμάτια σκόνης και βράχων) στο διάστημα και η εγγύτητα αυτού του συμβάντος θα αύξανε κατά 3 τάξεις μεγέθους (1000 φορές) τα βλήματα των οποίων η ταχύτητα θα απειλούσε τη ζωή των αστροναυτών και τη λειτουργία των γήινων δορυφόρων με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή στη Γη, η οποία εξαρτάται όλο και περισσότερο από αυτούς.
Επομένως, η αποστολή DART στον αστεροειδή «Δίδυμο», ίσως μας φανεί χρήσιμη και μάλιστα πιο σύντομα από όσο ίσως νομίζαμε (περισσότερα για αυτήν, εδώ: https://www.facebook.com/TaFisikaFainomena/posts/1108374796635944). Σε έρευνα που έχει σταλεί για δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό “The Journal of the Astronautical Sciences”, εξετάζονται όλες οι περιπτώσεις αποτροπής αυτής της σύγκρουσης.
Στην έρευνα παρουσιάζονται όλες οι περιπτώσεις άμεσης και έμμεσης επέμβασης, με νέες αποστολές ή επαναπροσδιορισμό του σκοπού κάποιων ήδη υπαρχόντων ή αυτών που είναι υπό κατασκευή για κάτι άλλο. Τα συμπεράσματα της έρευνας αυτής είναι ότι μια αποστολή που θα στοχεύει σε απώθηση του αστεροειδούς, ώστε να αποκλίνει από την πορεία του, δεν προτείνεται κυρίως για λόγους που έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι χρειάζεται μια ικανή απώθηση, ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να περάσει από το σύστημα Γης-Σελήνης συνολικά (για ευνόητους λόγους), χωρίς όμως να διαλυθεί σε περισσότερα κομμάτια κατά την ισχυρή απώθηση (κάτι που έχει μικρή πιθανότητα αλλά δεν αποκλείεται).
Η έρευνα καταλήγει ότι οι πιο αποτελεσματικές μέθοδοι για τη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι μέσω αποστολών ολοκληρωτικής διάλυσης του αστεροειδούς σε πολύ μικρά κομμάτια, είτε με τη χρήση διαστημικής συσκευής με στόχο όχι την απώθηση (όπως στην αποστολή DART) αλλά την καταστροφική σύγκρουση, είτε ακόμη και με τη χρήση πυρηνικών που στην περίπτωσή μας υπολογίζεται ότι θα πρέπει να είναι της τάξης του ενός μεγατόνου (κάτι που υφίσταται στο οπλοστάσιό μας και είναι ευκαιρία να χρησιμοποιηθεί για ειρηνικό σκοπό). Αυτού του είδους οι αποστολές θα πρέπει να ολοκληρωθούν το αργότερο ως και 3 μήνες πριν τη σύγκρουση, ώστε τα όποια μικρά θραύσματα να βρίσκονται αρκετά μακριά από το σύστημα Γης-Σελήνης για να τα αποφύγουμε σχεδόν ολοκληρωτικά. Εφόσον κριθεί σκόπιμη μια τέτοια αποστολή, τότε η εκτόξευσή της θα πρέπει να γίνει στα τέλη του 2029 το νωρίτερο και ως τον Απρίλιο του 2032 το αργότερο.
Λεπτομέρειες στην έρευνα προς δημοσίευση: https://arxiv.org/abs/2509.12351
Περισσότερα, με λεπτομέρειες, σχήματα, γραφήματα και φωτογραφίες, για τους κομήτες, τους μετεωρίτες, τους αστεροειδείς, τις διαφορές τους, την πιθανότητα πρόσκρουσής τους με τη Γη, την κλίμακα Torino και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα, θα βρείτε στους τόμους ΙΙ και ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τους οποίους μπορείτε να αποκτήσετε με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής από τη σελίδα μας με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου