α) της διάθλασης που υφίσταται το φως του ήλιου καθώς εισέρχεται στην γήινη ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα την ανάλυσή του στα διάφορα χρώματα (όπως κάνει ένα πρίσμα), με το μπλε να είναι ανεπαίσθητα υψηλότερα στον ορίζοντα από ότι το πράσινο και το κόκκινο, και…
β) της σκέδασης (διασκορπισμού) του φωτός εντός της ατμόσφαιρας, κάτι που οδηγεί στην μεγάλη εξασθένηση του μπλε/ιώδους (για αυτό και ο ουρανός φαίνεται μπλε) και πολλές φορές και του πράσινου (με αποτέλεσμα, ο παρατηρητής να βλέπει μόνο τον πορτοκαλο-κόκκινο ηλιακό δίσκο καθώς αυτός δύει).
Σε κάποιες περιπτώσεις όμως, όπως σε αυτήν της φωτογραφίας, το πράσινο μπορεί να «επιβιώσει» φτάνοντας στον παρατηρητή. Σε ακόμη πιο σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να «επιβιώσει» ακόμη και το μπλε (ευρισκόμενο πάνω από το πράσινο) και έτσι ο παρατηρητής να δει μια μπλε λάμψη, εκτός από την πράσινη.
Κατάλληλες μετεωρολογικές συνθήκες για να παρατηρήσει κάποιος κάτι τέτοιο, είναι εκείνες που ευνοούν το α και περιορίζουν το β. Αυτό σημαίνει ότι η καθαρή, ευσταθής, ξηρή ατμόσφαιρα βοηθά, σε συνδυασμό με την ύπαρξη θερμοκρασιακής αναστροφής, ώστε να δημιουργηθεί ένα οπτικά αγώγιμο στρώμα όπως λέγεται (εντός του οποίου θα πρέπει να βρίσκεται ο παρατηρητής).
Πηγή: https://twitter.com/thedudebeachbum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου