Πόσες είναι οι φορές που βλέπετε από μακριά έναν φίλο σας και τον αναγνωρίζετε παρόλο που δεν έχετε καλή ορατότητα ή δεν βλέπετε όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του; Πόσες όμως είναι και οι φορές που με τον ίδιο τρόπο έχετε αναγνωρίσει λανθασμένα ως γνωστό σας στον δρόμο, κάποιον άνθρωπο που μοιάζει σε κάποια ως αρκετά χαρακτηριστικά, αλλά τελικά δεν είναι αυτός;
Ερευνητές στο RRI (Rotman Research Institute) στον Καναδά, στον τομέα της Γνωστικής Νευροεπιστήμης, εξέτασαν τη διαδικασία με την οποία αποθηκεύεται στη μνήμη μας μια εικόνα, μέσω της κίνησης των ματιών όταν αυτά βλέπουν την εικόνα αυτή. Όταν τα μάτια μας βλέπουν μια εικόνα που (νομίζουν ότι)* έχουν ξαναδεί, τότε εστιάζουν στα ίδια σημεία που εστίασαν την πρώτη φορά που είδαν την εικόνα. Κάνουν, εν ολίγοις, αυτό που θα λέγαμε «αναγνώριση χαρακτηριστικών». Επομένως, ακόμη και αν δεν φαίνεται ολόκληρο το πρόσωπο του φίλου σας, τα μάτια σας εστιάζουν «αυτόματα» σε συγκεκριμένα σημεία ταχύτατα και εφόσον θεωρήσουν ότι αυτά ταιριάζουν, γίνεται η ταυτοποίηση.
*Η λάθος ταυτοποίηση γίνεται όταν βλέπουμε ένα παρόμοιο πρόσωπο. Τότε τα μάτια μας τείνουν να εστιάζουν στα ίδια σημεία, αντί να εστιάσουν σε διαφορετικά (καθώς στην πραγματικότητα πρόκειται για διαφορετικό πρόσωπο), με αποτέλεσμα στο 70% των περιπτώσεων της έρευνας, να γίνεται λάθος αναγνώριση. Εκείνοι που εστίασαν σε διαφορετικά σημεία, είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιληφθούν ότι πρόκειται για ομοιότητα και όχι για το ίδιο άτομο.
Γενικότερα, η παρακολούθηση των κινήσεων των ματιών μπορεί να αποκαλύψει περισσότερη πληροφορία, από όση θεωρούσαμε μέχρι σήμερα, για τη μνήμη που ανακαλείται.
Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.pnas.org/content/early/2020/02/28/1917586117
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου