Nova ορατή με γυμνό μάτι, πιθανότατα ως τον Σεπτέμβρη

Μέχρι τον Σεπτέμβριο, είναι αρκετά πιθανό να γίνουμε μάρτυρες ενός αστρονομικού θεάματος που μπορεί κάποιος, στατιστικά, να παρατηρήσει από τη Γη μια φορά στη ζωή του με γυμνό μάτι. Πρόκειται για έκρηξη καινοφανή αστέρα (nova) που αναμένεται να συμβεί στο διπλό σύστημα αστέρων T Coronae Borealis, περίπου 3000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Το φαινόμενο μέγεθός του αναμένεται να φτάσει στο +2, δηλαδή να είναι ορατό με γυμνό μάτι όπως ο πολικός αστέρας, για ελάχιστες ημέρες.

 

Ο καινοφανής (nova) δεν είναι το ίδιο με τον υπερκαινοφανή αστέρα (supernova). Ο τελευταίος αποτελεί τον εκρηκτικό «θάνατο» ενός μαζικού άστρου (με μάζα τουλάχιστον 8 φορές αυτής του Ήλιου). Η nova συμβαίνει σε συστήματα διπλών αστέρων όπου το ένα είναι «λευκός νάνος» (υπόλειμμα αστεριού συγκρίσιμου με τον Ήλιο, αφού έχει καταναλώσει τα «πυρηνικά καύσιμά» του) και απορροφά ύλη από τον συνοδό αστέρα του που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένας «ερυθρός γίγαντας». Η ύλη (κυρίως υδρογόνο και ήλιο) που συσσωρεύεται στο εξωτερικό περίβλημα του λευκού νάνου, θερμαίνεται μέχρι του βαθμού που εκκινεί σύντηξη του υδρογόνου και αυτή απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες ενέργειας ταχύτατα, εκτινάσσοντας αυτό το υλικό μακριά. Σε αυτή τη διαδικασία οφείλεται η πρόσκαιρη και μεγάλη αύξηση της φωτεινότητας.

 

Πώς γνωρίζουμε ότι πρόκειται να συμβεί η έκρηξη καινοφανούς στο συγκεκριμένο σύστημα; Διότι στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει παρατηρηθεί περιοδικότητα περίπου 80 ετών. Η πρώτη φορά που παρατηρήθηκε έκρηξη nova σε αυτό το σύστημα ήταν το 1217 ενώ η τελευταία το 1946. Επίσης, περίπου ένα έτος πριν την έκρηξη παρουσιάζεται μία πτώση στη φωτεινότητά του και αυτή όντως παρατηρείται από τον Μάρτιο του 2023. Αν και απόλυτη βεβαιότητα δεν υπάρχει ποτέ για αυτά τα φαινόμενα, ωστόσο αν το μοτίβο εξακολουθήσει, τότε είναι αρκετά πιθανό να δούμε αυτό το φαινόμενο. Ο περιοδικός καινοφανής, όπως αυτός, μπορεί να συμβαίνει για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

 

Πώς θα την βρω στον ουρανό; Υπάρχουν πολλοί χάρτες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (και στο σύνδεσμο της NASA παρακάτω). Ο αστερισμός που αναμένεται η nova βρίσκεται αρκετά δεξιά (δυτικά) από τον Γαλαξία μας στον καλοκαιρινό νυχτερινό ουρανό. Επειδή είναι ευκολότερο όμως να την ιχνηλατήσετε από γνώριμες φωτογραφίες, παραθέτουμε έναν χάρτη (η nova σημειώνεται με πράσινη τελεία TCrB) και δίπλα, μια νυχτερινή φωτογραφία όπου σημειώνεται η αναμενόμενη θέση της βήμα βήμα με βέλη, ξεκινώντας από τον Altair που είναι ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό και λαμπρό άστρο στον νυχτερινό ουρανό. Εναλλακτικά μπορείτε να την βρείτε ξεκινώντας και από τον Vega (εκτός κάδρου στη φωτογραφία, για αυτό χρησιμοποιήθηκε ο Altair). Επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κάποια app για τον νυχτερινό ουρανό για να εξοικειωθείτε με τους αστερισμούς ή να τραβήξετε φωτογραφίες μακράς έκθεσης στη συγκεκριμένη περιοχή του ουρανού ώστε να είστε έτοιμοι, μόλις ανακοινωθεί το συμβάν.

 

Ανακοίνωση NASA: https://www.nasa.gov/.../nasa-global-astronomers-await.../

 

Χάρτης αριστερά: Alison Klesman (TheSkyX) – Βρέθηκε εδώ, όπου μπορείτε να βρείτε και άλλους χάρτες και πληροφορίες: https://www.astronomy.com/.../how-to-see-t-coronae.../

 

Φωτογραφία δεξιά (νυχτερινός ουρανός στην Ελλάδα το καλοκαίρι): https://doudoulakis.blogspot.com/

 

Περισσότερα για την αστρονομία και την αστροφυσική όπως και για τους εξωπλανήτες αλλά και την εξερεύνηση του διαστήματος, θα βρείτε στους τόμους ΙΙ και ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τους οποίους μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

Γυαλί από μεταϋλικό, φωτεινότερο, διακριτικότερο, οικονομικότερο και αυτοκαθαριζόμενο

Πώς θα σας φαινόταν αν υπήρχε ένα γυαλί που θα άφηνε περισσότερο φως να εισέλθει στο δωμάτιό σας, από ότι το συνηθισμένο γυαλί που γνωρίζουμε, όμως θα απέτρεπε την περιττή θερμότητα, όπως και τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών από το δρόμο να δουν μέσα και παράλληλα θα ήταν και αυτοκαθαριζόμενο; Μοιάζει αδύνατο αλλά αυτό ακριβώς κάνουν τα μεταϋλικά! Κατασκευάζονται έτσι ώστε να έχουν «βολικές» ιδιότητες που δεν συναντάμε στα αντίστοιχα φυσικά υλικά. Το παραπάνω υλικό παρουσιάστηκε στις 7/5 στο επιστημονικό περιοδικό “Nature Communications” από ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καρλσρούης (KIT).

 

Όσοι έχουν τον τόμο ΙΙ από τα «Φυσικά φαινόμενα», γνωρίζουν για τα μεταϋλικά, όμως ας δώσουμε μια σύντομη περιγραφή εδώ. Πρόκειται για υλικά που κατασκευάζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουν αφύσικες ιδιότητες (π.χ. αρνητικό δείκτη διάθλασης) που όμως καλύπτουν διάφορες ανθρώπινες ανάγκες. Αποτελούνται από μικροσκοπικά (σε κλίμακα μικρότερη από το μήκος κύματος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με την οποία προορίζονται να αλληλεπιδράσουν) επαναλαμβανόμενα μοτίβα από φυσικά υλικά. Ο τρόπος με τον οποίο τοποθετούνται αυτά τα υλικά καθορίζει και το αποτέλεσμα του μεταϋλικού συνολικά στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που πέφτουν πάνω του αλλά και διάφορες άλλες ιδιότητες. Ο «χιτώνας αορατότητας» είναι μία από τις «απίθανες» συνέπειες αυτών των υλικών που μπορούν να κάμπτουν το φως με «αφύσικο» τρόπο, γύρω από αυτόν που φορά τον χιτώνα.

 

Το υλικό για το συγκεκριμένο γυαλί που παρουσίασε το KIT, αποτελείται από πολυμερικό μικροφωτονικό πολυλειτουργικό μεταϋλικό (PMMM) τα γεωμετρικά συστατικά του οποίου είναι μικροπυραμίδες σιλικόνης (με διάμετρο ίση με το 1/10 εκείνης μιας ανθρώπινης τρίχας). Το υλικό αυτό επιτρέπει στο 95% του φωτός να διέλθει (σε σχέση με το 91% για το συνηθισμένο γυαλί, άρα είναι φωτεινότερο), όμως το 73% αυτού διασκορπίζεται με αποτέλεσμα τη θολή εμφάνιση που κρατά τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά, αλλά και την αποτελεσματική προστασία από την υπέρυθρη ακτινοβολία η οποία επανεκπέμπεται στο περιβάλλον, μειώνοντας ως και 6 βαθμούς τη θερμοκρασία στο δωμάτιο (σε σχέση με τα συμβατικά υλικά). Τέλος, τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του μεταϋλικού, προσδίδουν σε αυτό και υπέρ-υδροφοβική ιδιότητα με αποτέλεσμα οι όποιες σταγόνες νερού πέσουν πάνω του, να γλιστράνε άμεσα, συμπαρασύροντας και τη σκόνη που έχει επικαθίσει σε αυτό.

 

Αυτό το μεταϋλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο σε κτήρια και διάφορα εγχειρήματα που στοχεύουν σε μείωση της απαιτούμενης ενέργειας, όσο και σε θερμοκήπια όπου η αυξημένη διέλευση φωτός εκτιμάται ότι θα αυξήσει την παραγωγή κατά σχεδόν 10%.

 

Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.nature.com/articles/s41467-024-48150-2

 

Περισσότερα (όπως και πηγή φωτογραφίας με το εν λόγω υλικό): https://www.kit.edu/.../pi_2024_037_innovative-material...

 

Περισσότερα για τα μεταϋλικά αλλά και τις γενικότερες εξελίξεις στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, θα βρείτε στους τόμους ΙΙ και ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τους οποίους μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

Επιτυχής η κινεζική διαστημική αποστολή Chang'e-6

Στις 25/6, ολοκληρώθηκε με επιτυχία η διάρκειας 53 ημερών κινεζική διαστημική αποστολή Chang'e-6 με την προσεδάφιση στη Μογγολία της κάψουλας που μεταφέρει δείγματα από τη σεληνιακή πλευρά που είναι αόρατη (αλλά όχι σκοτεινή) από τη Γη. Τα δείγματα αυτά μπορούν να λύσουν αρκετές απορίες σχετικά με τη δημιουργία και την εξέλιξη της Σελήνης. Αυτά προέρχονται από το νότιο πόλο του φυσικού μας δορυφόρου και συγκεκριμένα από τη λεκάνη Aitken.

 

Η λεκάνη Aitken εκτιμάται ότι έχει προκύψει από γιγάντια πρόσκρουση πριν από περισσότερα από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, και έτσι αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους και παλαιότερους κρατήρες στο ηλιακό σύστημα. Επομένως, δείγματα από τα βάθη του θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίλυση πολλών αινιγμάτων, όπως π.χ. γιατί η αθέατη (σε εμάς) πλευρά της Σελήνης είναι σχεδόν απαλλαγμένη από κρατήρες και εκτάσεις παγωμένης λάβας σε σχέση με την πλευρά που βλέπουμε από τη Γη.

 

Το φιλόδοξο διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας, το οποίο παρουσιάζει ικανή πρόοδο ώστε να ανταγωνίζεται με αξιώσεις διαστημικά προγράμματα χωρών όπως οι ΗΠΑ, προβλέπει την αποστολή ανθρώπων στη Σελήνη ως το 2030 και τη δημιουργία βάσης εκεί αργότερα. Οι ΗΠΑ αναμένεται να το κάνουν αυτό (αποστολή αστροναυτών) το 2026 με την αποστολή “Artemis 3”.

 

Φωτογραφία: Η διαστημική συσκευή της αποστολής Chang'e-6 χρησιμοποιεί ένα τρυπάνι και ένα ρομποτικό βραχίονα για να συλλέξει δείγματα, στη μακρινή πλευρά της Σελήνης. Η λήψη έγινε από το mini rover της συσκευής στις 4/6 και δόθηκε στη δημοσιότητα από την Κινεζική διαστημική υπηρεσία (CNSA).

 

Περισσότερα για τις εξελίξεις στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, θα βρείτε στον συναρπαστικό τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

De-orbit burn του Falcon 9 ορατό από την Ελλάδα

Αρκετές αναφορές υπήρξαν από ολόκληρη τη χώρα, για θέαση ενός φωτεινού αντικειμένου στον νυχτερινό ουρανό, την Κυριακή 23/6 το βράδυ. Το αντικείμενο αυτό δεν ήταν κάποιος δορυφόρος, αεροπλάνο ή κάτι άλλο γνώριμο, και έτσι προκάλεσε αυξημένο ενδιαφέρον. Επρόκειτο για τη διαδικασία επανεισόδου ενός πυραύλου Falcon 9 της SpaceX που μόλις είχε χρησιμοποιηθεί για να θέσει σε τροχιά άλλη μια παρτίδα από δορυφόρους Starlink (βλέπε σύνδεσμο [1]). Έχει παρατηρηθεί ξανά πρόσφατα τόσο στη χώρα μας, όσο και πάνω από την Ευρώπη γενικότερα (βλέπε συνδέσμους [2], [3] και [4] οι οποίοι περιέχουν και αρκετά βίντεο).

 

Καθώς ο Falcon 9 ολοκληρώνει την αποστολή του, επιστρέφει με ελεγχόμενο τρόπο στη Γη ώστε να χρησιμοποιηθεί ξανά (κάτι που, όπως έχουμε δει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας, μειώνει δραματικά το κόστος αυτών των διαστημικών αποστολών). Εισερχόμενος στη γήινη ατμόσφαιρα με υπερηχητική ταχύτητα πυροδοτεί, όσο χρειάζεται, τους προωθητήρες του, για τις απαραίτητες μανούβρες αλλά και για την αποτελεσματική μείωση της ταχύτητάς του. Αυτή η διαδικασία ωθεί και συμπιέζει τον ατμοσφαιρικό αέρα μπροστά από τον πύραυλο, δημιουργώντας αυτή τη φωτεινή «ασπίδα πλάσματος (ιονισμένου αέρα)» που φαίνεται σε κάποια από τα βίντεο. 

 

Έτσι επιτυγχάνεται τόσο η αποτελεσματική επιβράδυνσή του, όσο και η απώθηση του καυτού αέρα μακριά από τον πύραυλο. Η επανείσοδος ξεκινά από το ύψος των 100 km περίπου ενώ η φάση της πυροδότησης συμβαίνει σε ύψος από 70-80 km μέχρι και τα 40 km πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας (βλέπε και [5]). Στη συνέχεια θα προσνηωθεί σε κάποια από τις διαθέσιμες πλατφόρμες της SpaceX στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό. Ακολούθως, θα επιθεωρηθεί και επισκευαστεί από την SpaceX ώστε μέσα σε λίγες μέρες να είναι διαθέσιμος για την επόμενη αποστολή του.

 

[1] https://spacelaunchnow.me/.../falcon-9-block-5-starlink.../

[2] https://www.facebook.com/100013777539688/videos/726568926119498/

[3] https://www.caha.es/.../impressive-re-entry-of-the-space...

[4] https://www.esa.int/.../Fireball_camera_spots_rocket...

[5] Εικόνα από βίντεο: https://en.wikipedia.org/.../File:Falcon_9_Flight_13...

 

Περισσότερα για τις εξελίξεις στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, θα βρείτε στον συναρπαστικό τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

Ο πολυαναμενόμενος κομήτης Tsuchinshan-ATLAS

Πέρυσι την άνοιξη είχαμε αναφερθεί στον πολυαναμενόμενο κομήτη C/2023 A3 (Tsuchinshan-ATLAS). «Πολυαναμενόμενος» καθώς υπάρχουν πιθανότητες να μετατραπεί στον πιο εντυπωσιακό κομήτη των τελευταίων δεκαετιών. Καθώς πλησιάζει το φθινόπωρο ας δούμε κάποια νεότερα στοιχεία για αυτόν, όπως και κάποιες λεπτομέρειες για το τι να περιμένουμε.

 

Το περιήλιό του (δηλαδή το πλησιέστερο στον Ήλιο σημείο της τροχιάς του) αναμένεται στις 27/9/2024. Το φαινόμενο μέγεθός του, καλώς εχόντων, αναμένεται να είναι γύρω στο 0, με τα σημερινά δεδομένα, δηλαδή λαμπρότερος από τον NEOWISE, ενώ εφόσον δεν διαλυθεί κατά τη διέλευσή του από το περιήλιο (όπως π.χ. ο ISON το 2013, για τον οποίο επίσης υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες), τότε στο πρώτο μισό του Οκτώβρη του 2024 αναμένεται να δώσει ένα φαντασμαγορικό σόου στον δυτικό νυχτερινό μας ουρανό με φαινόμενο μέγεθος ως και -4 (ίδιας λαμπρότητας με την Αφροδίτη και με εντυπωσιακή ουρά).

 

Τα όχι και τόσο καλά στοιχεία, είναι ότι ο κομήτης φαίνεται να έρχεται από το «νέφος Oort» (έξω από το Ηλιακό σύστημα), και μια αναμενόμενη συμπεριφορά είναι να παρουσιάσει κάποιες βραχύβιες αυξήσεις στη φωτεινότητά του, ωστόσο καθώς πλησιάζει προς τον Ήλιο τότε η άνοδος στη φωτεινότητά του μπορεί να επιβραδυνθεί ή και να σταματήσει. Όπως αναφέρουν έμπειροι αστρονόμοι, μια πιθανή ένδειξη για κάτι τέτοιο θα έχουμε στα τέλη Ιουλίου. Αν μετά συνεχίσει να σημειώνεται σταθερή άνοδος στη φωτεινότητα του κομήτη, τότε το καλό σενάριο είναι πιο πιθανό. Αν όχι, τότε καλό θα είναι να κρατάμε «μικρό καλάθι». Οπότε μένει περίπου ένας μήνας ακόμη για να έχουμε κάποιες ενδείξεις σχετικά με αυτό.

 

Στο καλό σενάριο, ο κομήτης στις 8/10 θα περάσει ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο ευνοώντας την εμπροσθοσκέδαση του ηλιακού φωτός με αποτέλεσμα να δούμε τη φωτεινότητά του να φτάνει στο εντυπωσιακό -4. Τα σωματίδια σκόνης που αποβάλλει ο κομήτης, έχουν την τάση να σκεδάζουν το ηλιακό φως προς τα εμπρός, έτσι όταν βρεθούν σε κατάλληλη θέση ως προς τη Γη, η εμπροσθοσκέδαση βοηθά ώστε να φαίνεται αρκετά λαμπρότερος ο κομήτης. Αντίστοιχες περιπτώσεις παλαιότερων κομητών που μπορούν να συγκριθούν με τον Tsuchinshan-ATLAS, είναι ο Skjellerup–Maristany (C/1927 X1), ο οποίος χάρη στην εμπροσθοσκέδαση στις 18/12/1927 ήταν ορατός ακόμη και τη μέρα, όπως και ο McNaught (C/2006 P1) που αποτελεί τον λαμπρότερο κομήτη των τελευταίων 40 ετών και ήταν επίσης ορατός ακόμη και τη μέρα στις 12-14/1/2007. Ο McNaught είχε φαινόμενο μέγεθος -6 στην κορύφωσή του.

 

Παρακολούθηση δεδομένων και καμπύλης φωτεινότητας (η πράσινη είναι με υπολογισμένη την εμπροσθοσκέδαση) για τον C/2023 A3: http://astro.vanbuitenen.nl/comet/2023A3

 

Στη φωτογραφία φαίνεται ο εντυπωσιακός κομήτης McNaught από το νότιο ημισφαίριο, το 2007.

 

Περισσότερα, με λεπτομέρειες, σχήματα, γραφήματα και φωτογραφίες, για τους κομήτες, τους μετεωρίτες, τους αστεροειδείς, τις διαφορές τους, την πιθανότητα πρόσκρουσης με τη Γη, και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα, στους τόμους ΙΙ και ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τους οποίους μπορείτε να αποκτήσετε με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής από τη σελίδα μας με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

Αφαλάτωση με θερμοδιάχυση

Καθώς η πρόσβαση σε πόσιμο νερό γίνεται όλο και δυσκολότερη σε πολλά μέρη του πλανήτη (π.χ. Καλιφόρνια, Μεξικό, Ινδία), η αφαλάτωση είναι μία από τις λύσεις για αυτά. Κάποιες από τις τεχνικές αφαλάτωσης σήμερα χρησιμοποιούν υψηλές πιέσεις (π.χ. αντίστροφη ώσμωση) ή διαδικασίες που περιλαμβάνουν πολύ υψηλές ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Το πρόβλημα με αυτές τις διαδικασίες είναι η μηχανική, θερμική ή χημική επιβάρυνση του οικοσυστήματος, όπως και η κατανάλωση ενέργειας.

 

Σε δημοσίευση στις 8/4 στο επιστημονικό περιοδικό “Nature Communications”, παρουσιάζεται μία νέα, πολλά υποσχόμενη τεχνική αφαλάτωσης με θερμοδιάχυση, η οποία είναι μικρότερη, καταναλώνει περίπου 80% λιγότερη ενέργεια από τις τρέχουσες τεχνικές και είναι πιο φιλική για το περιβάλλον της. Την ενέργεια που χρειάζεται μπορεί να την πάρει είτε από τον ήλιο είτε από θερμότητα που αποβάλλεται από βιομηχανικές διεργασίες. 

 

Σε αυτήν την τεχνική, υπάρχει ένα κανάλι νερού με δυο πλάκες (μια θερμή σε θερμοκρασία άνω των 60 βαθμών Κελσίου και μια ψυχρή γύρω στους 20 βαθμούς), με αποτέλεσμα το αλάτι να κατευθύνεται σταδιακά προς την ψυχρή πλευρά (στο φαινόμενο της θερμοδιάχυσης, τα βαρύτερα συστατικά, π.χ. εδώ το αλάτι, οδεύουν προς την ψυχρότερη πλευρά). Στο τέλος του καναλιού υπάρχει ένας διαχωριστής και το νερό που βγαίνει από τη θερμή πλευρά έχει μειωμένη αλατότητα κατά 3%. Μετά από αρκετές διελεύσεις επιτυγχάνεται πτώση της αλατότητας από τα 30000 ppm στα 500 ppm (δηλαδή, πόσιμο γλυκό νερό).

 

Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.nature.com/articles/s41467-024-47313-5

 

Σχήμα από την παραπάνω έρευνα, όπου απεικονίζεται ο μηχανισμός θερμοδιαχυτικής αφαλάτωσης.

Περισσότερα για τις εξελίξεις στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, θα βρείτε στον τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

Πρόωση πυραύλων με παλμούς πλάσματος

Ένα από τα προβλήματα της διαστημικής εξερεύνησης, είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να διανυθούν οι μεγάλες αποστάσεις ακόμη και εντός του ηλιακού μας συστήματος. Αυτό προκύπτει ως αποτέλεσμα της όχι ιδιαίτερα ανεπτυγμένης τεχνολογίας πρόωσης που διαθέτουμε. Ωστόσο, αυτό πρόκειται να αλλάξει καθώς η NASA έχει εγκρίνει και χρηματοδοτεί την έρευνα και ανάπτυξη ενός νέου συστήματος πρόωσης πυραύλων με παλμούς πλάσματος (PPR, Pulsed Plasma Rocket) από την βιομηχανία της Howe.

 

Το σύστημα αυτό βασίζεται στην πυρηνική ενέργεια από την ελεγχόμενη σχάση βαρέων ατομικών πυρήνων, μόνο που η συγκεκριμένη εκδοχή είναι μικρότερη, απλούστερη και λιγότερο δαπανηρή σε σχέση με παλαιότερες αντίστοιχες εκδοχές. Επίσης, το γεγονός ότι το PPR μπορεί να υποστηρίξει πολύ βαρύτερα διαστημικά οχήματα, επιτρέπει την τοποθέτηση επιπλέον ασπίδας προστασίας έναντι της βλαβερής γαλαξιακής κοσμικής ακτινοβολίας (σωματίδια πολύ υψηλών ενεργειών που προκύπτουν σε αστροφυσικές διαδικασίες, π.χ. supernova, εκτός ηλιακού συστήματος). 

 

Η ανάπτυξη ενός τέτοιου συστήματος, θα μπορούσε να κάνει πραγματικότητα μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, καθώς η διάρκεια του ταξιδιού προς τα εκεί θα μειωνόταν στους 2-3 μήνες. Επίσης, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε αποστολές στη ζώνη των αστεροειδών όπως και πολύ πιο μακριά (π.χ. στο σημείο των 550 AU, όπου εκτιμάται ότι εστιάζει βαρυτικά ο Ήλιος). Αυτή τη στιγμή, το συγκεκριμένο εγχείρημα έχει περάσει στη 2η φάση όπου θα γίνει βελτιστοποίηση της μηχανής πρόωσης, πειράματα αλλά και σχεδιασμός ενός διαστημικού οχήματος με σκοπό μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη.

 

Περισσότερα: https://www.nasa.gov/.../pulsed-plasma-rocket-ppr.../

 

Πηγή εικόνας: https://www.howeindustries.net/ppr

 

Περισσότερα για τη διαστημική εξερεύνηση αλλά και τις γενικότερες εξελίξεις στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, θα βρείτε στον τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

Σενολυτικά φάρμακα και αντί-γήρανση

Έχουμε δει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας περί των «γηρασμένων κυττάρων» (senescent cells). Αυτά είναι ό,τι λέει ο όρος. Δεν λειτουργούν όπως λειτουργούσαν παλιότερα, αυξάνονται όσο γερνάμε και συσσωρεύονται παντού στο σώμα μας πυροδοτώντας φλεγμονές, μειώνοντας τη γνωστική μας λειτουργία, αδυνατίζοντας το ανοσοποιητικό μας και προκαλώντας αυτό που συνολικά αποκαλούμε «γήρας». 

 

Ένας τρόπος να αποφύγουμε αυτές τις δυσάρεστες συνέπειες, θα ήταν να αποβάλουμε αυτά τα γηρασμένα κύτταρα από τον οργανισμό μας μέσω του θανάτου τους (απόπτωση). Επομένως, ο στόχος των επιστημόνων είναι να βρουν έναν τρόπο που θα εξολοθρεύει στοχευμένα αυτά τα κύτταρα, χωρίς να επηρεάζει τα υγιή. Αυτό έγινε για πρώτη φορά σε ποντίκια το 2015, με αποτέλεσμα την αναστροφή των συνεπειών του γήρατος σε αυτά, και οδήγησε έτσι στη δημιουργία ενός νέου φαρμακευτικού πεδίου που ειδικεύεται στα σενολυτικά (senolytics) ή αντί-γηραντικά φάρμακα. 

 

Σε αυτή τη λογική, σε έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο στο “Nature Medicine”, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα δοκιμής σενολυτικής ουσίας (με το όνομα foselutoclax) στο οπτικό νεύρο ποντικών με διαβήτη, καθώς παρατηρήθηκε ότι τα τελευταία είχαν υψηλότερες συγκεντρώσεις γηρασμένων κυττάρων στο οπτικό τους νεύρο, σε σχέση με τα υγιή ποντίκια. Η ουσία μείωσε στο μισό, τη διαρροή των αιμοφόρων αγγείων του αμφιβληστροειδούς σε διαβητικούς ποντικούς με οίδημα ωχράς κηλίδας. 

 

Στην επόμενη φάση, η ουσία δοκιμάστηκε σε 30 ανθρώπους και 11 μήνες αργότερα υπήρξε βελτίωση στην όρασή τους (μπορούσαν να διαβάσουν κατά μέσο όρο 6 γράμματα περισσότερα στον πίνακα του οφθαλμίατρου, σε σχέση με την ομάδα αναφοράς στην οποία χορηγήθηκε placebo). Οι ασθενείς ανέφεραν αισθητή βελτίωση στην όρασή τους (άλλος στη διάκριση χρωμάτων, άλλος στο γεγονός ότι μπορούσε να έχει καλύτερο έλεγχο στη ζωή του). Οι ερευνητές εκτιμούν ότι εντός των επόμενων 5 ετών θα αποτελεί τμήμα της θεραπείας του διαβητικού οιδήματος ωχράς κηλίδας.

 

Δημοσιευμένη Έρευνα (2024): https://www.nature.com/articles/s41591-024-02802-4

 

Δημοσιευμένη Έρευνα (2015): https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/acel.12344

 

Άρθρο: https://www.nature.com/articles/d41586-024-01370-4

 

Σχήμα: https://flic.kr/p/7dkpZf

 

Περισσότερα για τα σενολυτικά φάρμακα, τις εξελίξεις στη γεροντολογία αλλά και γενικότερα στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, θα βρείτε στον τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

Αναζήτηση υπερκατασκευών Dyson

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 6/5 στο επιστημονικό περιοδικό “Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα και οι τεχνικές έμμεσης αναζήτησης εξελιγμένων εξωγήινων πολιτισμών μέσω υπερκατασκευών γύρω από άστρα, όπως οι «σφαίρες Dyson». Αυτές αποτελούν υποθετικές υπερκατασκευές που ένας εξελιγμένος πολιτισμός (τύπου ΙΙ ή ΙΙΙ στην κλίμακα Kardashev) θα χρησιμοποιούσε για να εκμεταλλευτεί το μεγαλύτερο μέρος της ακτινοβολίας του άστρου του. Ένας τέτοιος πολιτισμός θα έχει εξελίξει τον τομέα της Αστρομηχανικής και θα μπορεί να κατασκευάσει ανθεκτικά, αστρικής κλίμακας έργα, όπως εξελιγμένους ηλιακούς συλλέκτες (οι οποίοι δεν θα έχουν μόνο αυτή τη χρήση) σε ζώνες ή σε κελύφη γύρω από το μητρικό άστρο.

 

Μια τέτοια κατασκευή όμως, σύμφωνα με τον 2ο θερμοδυναμικό νόμο, θα παράγει ιδιαίτερα μεγάλη θερμότητα, δηλαδή θα έχει ένα χαρακτηριστικό ξεχωριστό «αποτύπωμα» στο υπέρυθρο μέρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, που σε ένα αντίστοιχο άστρο χωρίς μια τέτοια κατασκευή δεν θα υπήρχε. Αυτή είναι η γενική ιδέα. Βέβαια, υπάρχουν και φυσικά φαινόμενα που μπορούν να εξηγήσουν τέτοιες «ασυνήθιστες» παρατηρήσεις στο υπέρυθρο φάσμα, για αυτό οι ερευνητές προχωράνε σε περαιτέρω συγκρίσεις θέτοντας περιορισμούς που έχουν ως στόχο να εξαλείψουν τα παραπλανητικά «θετικά αποτελέσματα» (false positives).

 

Αυτή η έρευνα αποτελεί μέρος ενός πολυετούς εγχειρήματος με το όνομα “Hephaistos”, που επελέγη επειδή ο Ήφαιστος ήταν ο «θεός» της φωτιάς. Κατασκεύαζε εργαλεία και όπλα για τους «θεούς», επομένως ήταν ο «μηχανικός» (ή ο «τεχνολόγος» αν προτιμάτε) των «θεών» του Ολύμπου. 

 

Η έρευνα έγινε με τη βοήθεια συνελικτικού νευρωνικού δικτύου σε δεδομένα από παρατηρήσεις των διαστημικών παρατηρητηρίων “Gaia”, “2MASS” και “WISE”, στο ορατό και υπέρυθρο φάσμα. Το δείγμα περιείχε περίπου 5000000 άστρα. Τα άστρα στα οποία επικεντρώθηκε η ομάδα, ήταν φασματικού τύπου M (ερυθροί νάνοι) για τα οποία οι φυσικές διαδικασίες αποτελούν μια λιγότερο πιθανή εξήγηση για μια μη-αναμενόμενη περίσσεια εκπομπής στο υπέρυθρο μέρος του φάσματος. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεχωρίσουν 7 πιθανές περιπτώσεις που θα χρειαστούν περαιτέρω ανάλυση μελλοντικά.

 

Δημοσιευμένη Έρευνα: https://doi.org/10.1093/mnras/stae1186

 

Περισσότερα για το εγχείρημα "Hephaistos": https://www.astro.uu.se/~ez/hephaistos/hephaistos.html

 

Περισσότερα για τις υπερκατασκευές Dyson, την κλίμακα Kardashev, την πιθανότητα ύπαρξης εξελιγμένων πολιτισμών και τους τρόπους επικοινωνίας και ενεργειακής τους αυτάρκειας, όπως και για τις γενικότερες εξελίξεις στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, θα βρείτε στον συναρπαστικό τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

"Βολίδα" κάνει τη νύχτα μέρα πάνω από την Ιβηρική

Εντυπωσιακά λαμπρό μετέωρο (bolide, δηλαδή «βολίδα») έκανε τη νύχτα μέρα για λίγο, το βράδυ του Σαββάτου 18/5 στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Εδώ βλέπουμε το συμβάν όπως το κατέγραψε κάμερα στην περιοχή Cáceres της Ισπανίας.

 

Το συγκεκριμένο μετέωρο φαίνεται πρόσκαιρα να λάμπει πολύ εντονότερα από ένα γεμάτο φεγγάρι στον νυχτερινό ουρανό, φωτίζοντας και το έδαφος σαν να πρόκειται για ημέρα. Σε αυτήν την περίπτωση, λέμε πως το φαινόμενο μέγεθος* αυτού του μετεώρου, πρόσκαιρα, έπεσε κάτω από το -14 (επομένως κατατάσσεται στις «βολίδες»). Το ίχνος που αφήνει πίσω του καθώς εισέρχεται σε πυκνότερα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας, είναι εντυπωσιακό! Εκτιμάται ότι πρόκειται για μικρό τμήμα από κομήτη, ενώ ένα κομμάτι του είναι πιθανό να έχει καταφέρει να φτάσει ως τη γήινη επιφάνεια. Αναζητείται η τροχιά του και το ακριβές σημείο πτώσης ώστε να διεξαχθούν έρευνες για αναζήτηση θραυσμάτων (αν και τοποθετείται κάπου στον Ατλαντικό, οπότε είναι μάλλον απίθανη η εύρεσή τους).

 

*Θυμίζουμε ότι το φαινόμενο μέγεθος είναι ένα μέτρο του πόσο λαμπρό φαίνεται ένα αντικείμενο στον ουρανό μας. Η κλίμακα πάει «ανάποδα», ώστε όσο πιο λαμπρό είναι ένα αντικείμενο, τόσο πιο μικρό, ακόμη και αρνητικό, φαινόμενο μέγεθος έχει. Για σύγκριση, το μάτι μας σε έναν σκοτεινό ουρανό μακριά από φώτα και πόλεις, το πιο αμυδρό αντικείμενο που μπορεί να δει, έχει φαινόμενο μέγεθος ως +6. Ο Σείριος έχει φαινόμενο μέγεθος -1.5, η Αφροδίτη έχει μέγιστο φαινόμενο μέγεθος -4.9, η Πανσέληνος -12.9, ο λαμπρός Ήλιος στον ουρανό μας -27, ενώ ο μετεωρίτης του Chelyabinsk (2013) πρόσκαιρα κάτω από -30.

 

Πηγή: ESA / PDO / AMS82 - AllSky7 / https://www.facebook.com/watch?v=980009470510312

 

Μάθετε περισσότερα για τα μετέωρα, τους μετεωρίτες, τις βολίδες, τους αστεροειδείς, τους κομήτες, τις διαφορές και τα χαρακτηριστικά τους, με χάρτες και φωτογραφίες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, στον τόμο ΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα», τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής, με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

Κεραυνός σε μεταλλικό ιστό σημαίας

Μια κάμερα ασφαλείας συλλαμβάνει αυτήν την εντυπωσιακή στιγμή στις 7/5 στην πόλη Shawnee στην Οκλαχόμα των ΗΠΑ. Κεραυνός χτυπά τον μεταλλικό ιστό σημαίας και η απότομη εκρηκτική διαστολή από το κεραυνικό πλήγμα, η ενέργεια του οποίου μεταφέρθηκε τάχιστα στο έδαφος, οδήγησε στην εκτίναξη του χώματος πέριξ της βάσης του ιστού, όπως και στη διαρροή νερού και λάσπης από παρακείμενες υδρορροές (στο τέλος του βίντεο).

 

Πηγή: https://twitter.com/accuweather

 

Περισσότερα για όλα τα είδη ηλεκτρικών εκκενώσεων στην ατμόσφαιρα, θα βρείτε στον τόμο Ι του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

Νερό και μακροζωία

Πίνοντας την απαραίτητη ποσότητα νερού, ώστε να διατηρείτε ενυδατωμένο τον οργανισμό σας καθημερινά, αποτελεί ένα από τα σημαντικά βήματα εφόσον έχετε στόχο να είστε υγιείς και να αυξήσετε τις πιθανότητες να μακροημερεύσετε χωρίς σημαντικά προβλήματα υγείας (όπως χρόνια προβλήματα με την καρδιά και τους πνεύμονες, διαβήτη και άνοια) σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό “The Lancet: eBioMedicine”, στις αρχές του 2023. Η έρευνα έγινε χρησιμοποιώντας ιατρικά δεδομένα από 11255 ενήλικες που παρακολουθήθηκαν για 25 έτη. 

 

Το νερό είναι αναγκαίο συστατικό για πολλές και σημαντικές λειτουργίες στο σώμα μας (π.χ. πέψη, παραγωγή ορμονών και νευροδιαβιβαστών, μεταφορά οξυγόνου, κ.α.). Η Αμερικανική Ιατρική Ακαδημία προτείνει την ημερήσια κατανάλωση 6-9 ποτηριών νερού για τις γυναίκες και 8-12 αντίστοιχα για τους άντρες. Από την έρευνα συμπεραίνεται ότι η σωστή ενυδάτωση του οργανισμού μας πιθανότατα συνδέεται με την επιβράδυνση της γήρανσης και την επιμήκυνση του χρόνου ζωής χωρίς ασθένειες.

 

Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.thelancet.com/.../PIIS2352-3964(22.../fulltext

 

Περισσότερα για τις εξελίξεις στη μακροζωία, αλλά και γενικότερα στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, θα βρείτε στον τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

"Αέριοι γίγαντες" και μορφή πλανητικών συστημάτων

Πώς επηρεάζουν τη μορφή ενός πλανητικού συστήματος και τις μάζες των κατοικήσιμων πλανητών οι «αέριοι γίγαντες» όπως π.χ. ο Δίας; Απάντηση σε αυτήν την ερώτηση δίνει πρόσφατη έρευνα που χρησιμοποιεί εξελιγμένο λογισμικό για την υπολογιστική προσομοίωση διαφόρων περιπτώσεων. 

 

Πιο συγκεκριμένα η προσομοίωση γίνεται ξεκινώντας με μικρά πλανητοειδή και «πλανητικά έμβρυα» που περιφέρονται γύρω από το κέντρο και σε αυτό το, προς διαμόρφωση, πλανητικό σύστημα διακρίνονται δυο περιπτώσεις: είτε θα υπάρχει «αέριος γίγαντας» είτε όχι. Η μάζα του «αέριου γίγαντα» στην προσομοίωση κυμαίνεται από μία μέχρι τρεις μάζες Δία, ενώ η ακτίνα περιφοράς του κυμαίνεται από 2 ως 5.8 AU (AU = Astronomical Unit, δηλαδή Αστρονομική μονάδα και είναι η απόσταση Ήλιου-Γης ~ 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, η οποία χρησιμοποιείται ως μονάδα μέτρησης αστρονομικών αποστάσεων, κυρίως σε πλανητικά συστήματα). Στην προσομοίωση παρατηρείται η εξέλιξη του πλανητικού συστήματος για διάφορες περιπτώσεις, και για χρονικό εύρος 50 εκατομμυρίων ετών (50 Myr).

 

Αυτό που παρατηρείται είναι ότι όταν υπάρχει «αέριος γίγαντας» στο σύστημα, τότε οι «εσωτερικοί» πλανήτες έχουν πιο μικρές τροχιές, όντας πιο κοντά στο κέντρο του πλανητικού συστήματος. Αν ο «αέριος γίγαντας» είναι πολύ κοντά στο κέντρο και στα αρχικά πλανητοειδή, τότε δεν σχηματίζονται μεγάλοι βραχώδεις πλανήτες. Από την άλλη, αν δεν υπάρχει «αέριος γίγαντας» στο σύστημα, τότε η πολυπλοκότητα του συστήματος είναι μεγαλύτερη και οι τροχιές των μικρότερων πλανητών έχουν μεγαλύτερη ακτίνα – απόσταση από το κέντρο του συστήματος. Στο γράφημα φαίνεται η χρονική εξέλιξη ενός τέτοιου συστήματος με έναν «αέριο γίγαντα» (πορτοκαλί κύκλος) τοποθετημένο περίπου 2.4 AU από το κέντρο του συστήματος και μικρά πλανητοειδή (μπλε κύκλοι) να συσσωματώνονται σταδιακά σε μεγαλύτερα σώματα. Οι γκρι κύκλοι υποδεικνύουν τη θέση και την κατανομή του ίδιου συστήματος χωρίς τον «αέριο γίγαντα». Παρατηρήστε ότι στην τελευταία περίπτωση, το σύστημα είναι πιο πολύπλοκο (έχουν απομείνει αρκετοί πλανήτες σε σχέση με τους μόλις 2 στην περίπτωση ύπαρξης «αέριου γίγαντα») και οι ακτίνες περιφοράς των πλανητών μεγαλύτερες.

 

Έρευνα (προς δημοσίευση στο “Astronomy and Astrophysics”): https://arxiv.org/abs/2405.04228

 

Περισσότερα για τις εξελίξεις στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, στον τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

Το εξασθενημένο γεωμαγνητικό πεδίο 600 εκατομμύρια έτη πριν το σήμερα και οι συνέπειές του για την βιοποικιλότητα

Η ένταση του μαγνητικού πεδίου της Γης παρουσίασε μία πολύ σημαντική μείωση περίπου 600 εκατομμύρια έτη πριν το σήμερα και αυτό επικαλύπτεται χρονικά με την ανάπτυξη της βιοποικιλότητας και των πρώιμων σύνθετων οργανισμών στον πλανήτη μας. Σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό συμπέρασμα καταλήγει η έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 2/5 στο επιστημονικό περιοδικό “Nature Communications Earth & Environment”. Ποια μπορεί να είναι η συσχέτιση μεταξύ αυτών των δυο συμβάντων;

 

Πιο αναλυτικά, η ερευνητική ομάδα ανέλυσε τις μαγνητικές ιδιότητες 21 κρυστάλλων πλαγιόκλας (plagioclase crystals) οι οποίοι δεν είναι σπάνιοι και εσωκλείουν πληροφορίες για την ένταση του μαγνητικού πεδίου κατά την εποχή που δημιουργήθηκαν. Από αυτούς τους κρυστάλλους ηλικίας 591 εκατομμυρίων ετών, βρέθηκε ότι το γήινο μαγνητικό πεδίο ήταν 30 φορές ασθενέστερο σε σχέση με σήμερα. Μάλιστα, αυτή η μειωμένη ένταση διήρκεσε περίπου 26 εκατομμύρια έτη, ως τα 565 εκατομμύρια έτη πριν το σήμερα.

 

Η παραπάνω περίοδος συμπίπτει χρονικά με την περίοδο από τα 575 ως τα 565 εκατομμύρια έτη πριν το σήμερα, κατά την οποία το ποσοστό οξυγόνου στη γήινη ατμόσφαιρα παρουσίασε σημαντική άνοδο, οδηγώντας στην έκρηξη της βιοποικιλότητας και στη δημιουργία πολυσύνθετων οργανισμών. Εικάζεται ότι το εξασθενημένο γεωμαγνητικό πεδίο επέτρεψε τη διαφυγή υδρογόνου στο διάστημα, με αποτέλεσμα την άνοδο του σχετικού ποσοστού του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα. Η συγκεκριμένη περίοδος αποτελεί τμήμα του «μεγάλου γεγονότος οξείδωσης / οξυγόνωσης» (Great Oxidation/Oxygenation Event) που ξεκίνησε περίπου 2.4 δισεκατομμύρια έτη πριν το σήμερα.

 

Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.nature.com/articles/s43247-024-01360-4

 

Σχήμα: https://flic.kr/p/ch8rrJ (CC BY 2.0)

 

Περισσότερα για το γεωμαγνητικό πεδίο και τον μηχανισμό που το δημιουργεί, όπως και για πολλά άλλα ενδιαφέροντα ή/και άγνωστα φαινόμενα, θα βρείτε στον τόμο Ι του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!

 

 

Ψυχοπαθολογία και συνειδητή ανάκληση αναμνήσεων

Μία νέα έρευνα από το ινστιτούτο Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του King’s College στο Λονδίνο, καταλήγει ότι η ψυχοπαθολογία (ομάδα συμπτωμάτων που κυμαίνονται από κατάθλιψη και άγχος ως αντικοινωνική συμπεριφορά και βία) που ενδέχεται να παρουσιάσει ένας ηλικιακά ώριμος (μετά τα 18 έτη) άνθρωπος, συσχετίζεται ισχυρά με τη συνειδητή ανάκληση αναμνήσεων κακοποίησης (φυσικής, σεξουαλικής, συναισθηματικής) ή παραμέλησης (φυσικής, συναισθηματικής) που έχει βιώσει κατά την παιδική του ηλικία (εννοώντας την περίοδο από τη γέννηση ως τα 18 έτη). Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό “JAMA Psychiatry” την 1η Μαΐου. 

 

Η συγκεκριμένη μετά-ανάλυση χρησιμοποίησε δεδομένα από 24 έρευνες με 15485 ανθρώπους, και τα συμπεράσματά της ίσως αλλάξουν τη θεραπευτική προσέγγιση που ακολουθείται σε ανθρώπους με θέματα ψυχικής υγείας που έχουν προκύψει από παιδική κακοποίηση. Αυτό διότι οι θεωρίες για την ψυχική ασθένεια, σε γενικές γραμμές εστιάζουν στο ασυνείδητο και σε μνήμες που δεν μπορεί να ανακαλέσει ένας άνθρωπος κατά βούληση. Ωστόσο, η συγκεκριμένη μετά-ανάλυση καταλήγει σε διαφορετικό συμπέρασμα: ότι η ψυχοπαθολογία συνδέεται πιο ισχυρά με τη συνειδητή μνήμη του ανθρώπου, την υποκειμενική ερμηνεία του για αυτά που του συνέβησαν στο παρελθόν και τον τρόπο που σκέφτεται για αυτά, παρά σε αυτά καθαυτά τα συμβάντα. 

 

Δημοσιευμένη Έρευνα: https://jamanetwork.com/.../jama.../article-abstract/2818046