Καθώς η πρόσβαση σε πόσιμο νερό γίνεται όλο και δυσκολότερη σε πολλά μέρη του πλανήτη (π.χ. Καλιφόρνια, Μεξικό, Ινδία), η αφαλάτωση είναι μία από τις λύσεις για αυτά. Κάποιες από τις τεχνικές αφαλάτωσης σήμερα χρησιμοποιούν υψηλές πιέσεις (π.χ. αντίστροφη ώσμωση) ή διαδικασίες που περιλαμβάνουν πολύ υψηλές ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Το πρόβλημα με αυτές τις διαδικασίες είναι η μηχανική, θερμική ή χημική επιβάρυνση του οικοσυστήματος, όπως και η κατανάλωση ενέργειας.
Σε δημοσίευση στις 8/4 στο επιστημονικό περιοδικό “Nature Communications”, παρουσιάζεται μία νέα, πολλά υποσχόμενη τεχνική αφαλάτωσης με θερμοδιάχυση, η οποία είναι μικρότερη, καταναλώνει περίπου 80% λιγότερη ενέργεια από τις τρέχουσες τεχνικές και είναι πιο φιλική για το περιβάλλον της. Την ενέργεια που χρειάζεται μπορεί να την πάρει είτε από τον ήλιο είτε από θερμότητα που αποβάλλεται από βιομηχανικές διεργασίες.
Σε αυτήν την τεχνική, υπάρχει ένα κανάλι νερού με δυο πλάκες (μια θερμή σε θερμοκρασία άνω των 60 βαθμών Κελσίου και μια ψυχρή γύρω στους 20 βαθμούς), με αποτέλεσμα το αλάτι να κατευθύνεται σταδιακά προς την ψυχρή πλευρά (στο φαινόμενο της θερμοδιάχυσης, τα βαρύτερα συστατικά, π.χ. εδώ το αλάτι, οδεύουν προς την ψυχρότερη πλευρά). Στο τέλος του καναλιού υπάρχει ένας διαχωριστής και το νερό που βγαίνει από τη θερμή πλευρά έχει μειωμένη αλατότητα κατά 3%. Μετά από αρκετές διελεύσεις επιτυγχάνεται πτώση της αλατότητας από τα 30000 ppm στα 500 ppm (δηλαδή, πόσιμο γλυκό νερό).
Δημοσιευμένη Έρευνα: https://www.nature.com/articles/s41467-024-47313-5
Σχήμα από την παραπάνω έρευνα, όπου απεικονίζεται ο μηχανισμός θερμοδιαχυτικής αφαλάτωσης.
Περισσότερα για τις εξελίξεις στην Επιστήμη και την Τεχνολογία τόσο στο άμεσο αλλά και στο βαθύ μέλλον, θα βρείτε στον τόμο ΙΙΙ του έργου «Τα φυσικά φαινόμενα» (εκδόσεις «Οσελότος»), τον οποίο μπορείτε να αποκτήσετε από τη σελίδα μας με έκπτωση και μηδενικά έξοδα αποστολής με ένα μήνυμα! Ρωτήστε μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου