Σε μία πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό Pain, ο πραγματικός πόνος, το πως τον βιώνουμε και η φυσική δραστηριότητα που έχουμε μέσα στη μέρα, είναι πιο διασυνδεδεμένα από όσο ίσως νομίζουμε.
Άνθρωποι που αντιμετωπίζουν χρόνιο πόνο (π.χ. οστεοαρθρίτιδα), έχουν την τάση να τον βιώνουν πιο βαριά, αποφεύγοντας την οποιαδήποτε άσκηση (από τις πιο απλές ως εκείνες που είναι ικανός ο καθένας να πραγματοποιήσει) φοβούμενοι ότι θα πονάνε ακόμη περισσότερο μετά ή απλά επειδή νιώθουν ψυχολογικά καταβεβλημένοι από τον πόνο. Η αποφυγή οποιασδήποτε φυσικής δραστηριότητας επιτείνει την οκνηρία η οποία, με τη σειρά της, συμβάλλει στη σταδιακή επιδείνωση του πόνου.
Στη συγκεκριμένη έρευνα, εξετάστηκαν 143 ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα, εφοδιασμένοι με επιταχυνσιόμετρα για ένα μήνα. Επίσης κατέγραφαν τις συνήθειές τους, την άσκηση που έκαναν, τον πόνο που ένιωθαν κάθε μέρα, κ.α. Αναλύοντας τα δεδομένα, εκτός από το διαισθητικά προφανές, ότι η συστηματική άσκηση βοηθούσε στη μείωση του πόνου που ένιωθε ο ασθενής, έγινε σαφές και κάτι άλλο. Ότι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται ο κάθε ασθενής για τον πόνο του και ο πόνος αυτός καθαυτός είναι δυο ανεξάρτητα πράγματα. Σε πολλές περιπτώσεις, ενώ ο ασθενής είχε έναν πόνο που του επέτρεπε να ασκηθεί, μια ψυχολογικά αρνητική αντιμετώπιση από το πρωί αποτελούσε ισχυρό ανασταλτικό παράγοντα για την εκτέλεση οποιασδήποτε άσκησης μέσα στην ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου